JUSTINA

Bajzel jest od zawsze, to ósmy cud świata, majstersztyk chaosu i zaniedbania
A panienka w promocji była.

/ Altanka /
Prowadząc Anę do naszego pokoju miałem nadzieję, że pojawiła się tam jakaś dobra wróżka i wszystko uprzątnęła. Niestety. Justin nie był dobra wróżką i zastałem jeszcze większy bałagan.
-Porządek może mieć każdy, Tylko geniusze odnajdują się w chaosie. - Powiedziałem cytując pewną dawną znajomą* i uśmiechając się do dziewczyny zgrabnym ruchem złączyłem rogi mojego prześcieradła by zgarnąć wszystko, pościel i to co się w nią zaplątało pod łóżko.
-Zapraszam. - Ukłoniłem się wskazując łózko. - Już bezpiecznie. - Przesunąłem się gdy przechodziła i zgarnąłem stopą kilka playboyów pod łózko Justina.
Rozejrzałem się wokoło w poszukiwaniu telefonu mego drugiego Padawana, ale nie widziałem ani jego komórki ani swojej.
-Masz jego numer?


*pozdrowienia dla Justynki ~^_^~

- Ah.. no tak. Gadała, że duch ja molestuje... i wybuchła. - wzruszyłem ramionami rozglądając się za dźwiękiem komórki... którego nie było. Za to słychać było bzyczenie. Pięknie. Wyciszył komórkę.
-Cholera. - Jęknąłem patrząc to na wielką stertę śmieci to na Anuśkę błagając wzrokiem o litość. Tam są przecież jego brudne gacie! Jednakże widząc jej wzrok uznałem, że lepiej nawet nie próbować i zanurkowałem dłonią w to bagno błagając niebiosa by za pierwszym razem złapać komórkę. Musiałem trochę pogrzebać, niestety, ale w końcu znalazłem. Przymknąłem oczy bo wolałem nie widzieć tego w czym grzebię.
-Mam! - uniosłem do góry rękę z telefonem, o którą zahaczył sie jakiś całkiem ładny stanik. Szybko go ściągnąłem i odrzuciłem w kąt po czym oddałem telefon anie.

Uśmiechnąłem się cwaniacko.
- Skoro mi się podobasz powinienem udawać, że należał do jednego z moich podbojów byś zrobiła sie zazdrosna - Uśmiechnąłem się nieco kpiąco i usiadłem koło niej. - Ale masz rację, ten akurat należy do mego współlokatora. Justin lubi czasem poparadować w damskich ciuszkach. - Mój uśmiech poszerzył się gdy zobaczyłem, że kąciki jej ust lekko się unoszą. Uwielbiam gdy się uśmiecha, szkoda, że tak rzadko to robi. Ale jeszcze bardziej lubię gdy się rumieni. Muszę częściej doprowadzać ją do tego uroczego stanu.
-7343 nie pasuje? Spróbuj 5567. - Rzuciłem. Jak nie Reid to klop, w końcu jest wyznawcą Wielkiego Sedesu.

Uśmiechnąłem się pod nosem wysłuchując Any. Jej niemądrą wypowiedź potraktuję jako wyzwanie. Sprawić by była o mnie za zazdrosna. To chyba nie będzie takie trudne. oczywiście nie mam zamiary w żaden sposób jej krzywdzić. Nie ośmieliłbym się naruszać jej psychiki w jakiś drastyczny sposób.
-Działa. - Czyli jednak 'klop'. Jaki ten Reid jest przewidywalny, a podobno to on czyta w myślach. Phi. -Ouuuh... - westchnąłem z ulgą gdy zobaczyłem sms'a - So, i'm not crazy. And we've got ghost in the house. - Uniosłem brwi i przeczesałem włosy dłonią trawiąc tą informację. O duchu, nie o mojej normalności.

Uwielbiam, gdy kobiety z wypowiedzi faceta potrafią wynieść tylko tyle by mogły go wsadzić do szufladki: 'Nędzne, bezdusznie i niewrażliwe chuje, który tylko mnie obrażają i nie widzą jaka jestem zajebista i wspaniała'. Bo większość kobiet ma tylko dwie szufladki na facetów. Druga ma natomiast opis: 'Słodcy i uroczy, którzy non stop obsypują mnie prezentami, kupują mi milion rzeczy nie mają własnego zdania, zawsze się ze mną zgadzają i nigdy nie raczą powiedzieć złego słowa odnośnie mnie ciągle zachwycając się nad mym pięknem, inteligencją i niesamowitą skromnością', kurwa wasza mać. Tacy jak ja nie pasują do żadnej więc automatycznie lądują w pierwszej. Bo mamy swoje zdanie. I w dupie mają to, że my naprawdę uważamy je za piękne i inteligentne, bo przecież obrażamy je mówiąc takie niestworzone kłamstwa.
Wywróciłem oczami i w dwóch skokach zastąpiłem Anie drogę. Skrzyżowałem ręce na piersiach i unosząc brwi oparłem się plecami o drzwi.
-Adin: Nie mówiłem, że jesteś głupia. - Zacząłem wymieniać odginając długie palce. Nie znoszę niedomówień. Nienawidzę wręcz. Kobiety za to je uwielbiają, bo wtedy w swych oczach wychodzą na biedne pokrzywdzone i niewinne aniołki, a my faceci zostajemy tymi złymi bezuczuciowymi i szowinistycznymi skurwielami, którzy ich nie szanują, traktują przedmiotowo, nie składają ofiar ze swych genitaliów i nie oddają należnej czci 24/7 wielbiąc ich serenadami, wierszami, kwiatami, czekoladami, które i tak pójdą w dupę a nie cycki. Pierdolę, nie poniżę się już dla żadnej kobiety. Mogę być miły. Mogę postawić kawę, kupić kwiatka w urodziny, założyć pierścień wibrujący na penis przed seksem by nie musiała udawać orgazmu, bo większość z kobiet dochodzi tylko łechtaczkowo, a nie pochwowo, mogę kurwa otwierać im drzwi, odsuwać krzesła. Wszystko kurwa! Ale jeśli raz nie oddam należnej czci, nie położę się przed taką krzyżem, nie będę całował pantofelków łasząc się jak kundel i podważę dogmat jej idealności, nieomylności i zajebistości to oczywiście fochnie się i bo uraziłem jej dumę i zaliczy do skurwysynów. Bo moja duma nie ucierpiała, gdy zapierdalałam za nią po śniegu na krótki rękaw, gdy grzała się w mojej kurtce. Bo moja duma nie ucierpiała, gdy przez dwa miesiące nie ruchałem bo wzdychałem do jakiejś blond pizdy, która spławiła mnie po jednym pocałunku i dzień później ruchała z się z Cookiem w kiblu w podrzędnym barze. Moja duma nigdy nie ucierpiała bo ja jej już kurwa nie mam przez takie suki jak wy!
-Dwa: Nie wmawiałem Ci, że żywię do Ciebie jakieś głębsze uczucia, po prostu powiedziałem, że mi się podobasz, a to, Tri: żadna zmiana obiektu zainteresowań, bo nigdy nie wspominałem, że się po niej pozbierałem. - Westchnąłem przecierając czoło i patrząc w te jej piękne oczka, idealnie umalowane, podkreślone ciemnym cieniem, jakąś kredką i maskarą, przejechałem dalej wzrokiem na jej brzoskwiniowe policzki muśnięte różem, zawiesiłem wzrok na cudownych ustach podkreślonych malinową szminką, wstrzymałem oddech gdy przyglądałem się jej kościom obojczyka i napinającej się na nich skórze, które okrywała zwykła bawełniana koszulka. I po raz setny zakląłem w duchu. o przecież żadna z nich nie robi się na bóstwo dla facetów. Najpierw spędzają godzinę w łazience, smarując się balsamami, pudrując się malując i robiąc chuj wie co jeszcze, by potem zjechać faceta, który potraktuje je nieco przedmiotowo, jedynie dlatego, że są piękne. Nie one kurwa przesiadują tam dla rozrywki i wcale im się nie podoba, gdy komentujemy ich wygląd. No bo jak mamy nie komentować zajebistego wyglądu skoro to jedyne co na ogół zapamiętujemy? Faceci to wzrokowcy. A kobiety to wykorzystują odpowiednio się ubierając i podkreślając swą urodę makijażem. Gdyby chciały żeby oceniać je tylko przez pryzmat inteligencji ubierały by się w porozciągane swetry. A przecież tak nie jest. Wiele dziewczyn traktuję naprawdę przedmiotowo... bo to idiotki. Lecz u tych mądrych wygląd jest tylko miłym dodatkiem. Niestety najwyraźniej na żaden temat, czy wyglądu, czy charakteru, czy inteligencji, faceci nie powinni mieć pejoratywnego zdania, bo zostaną osądzeni przez te chodzące ideały jako nieczułe skurwysyny.
-Daleeej... Cietyrie: 'Nie martw się nie była Ciebie warta' to żadne pocieszenie i piać: droga wolna. - Zrobiłem krok w bok by zrobić jej miejsce i skrzyżowałem dłonie za plecami.


muahahaha...

ta, muahahaa

Podejrzenia moje co do tego, że łaskawie zareaguje słuszne, bo faktycznie zastąpił mi drogę i wygłosił cały wykład, którego wysłuchałam. Nie mogłam wyjść nie poznając punktu widzenia Maksa. Bez pewnych informacji mój talent był bezużyteczny. W ogóle czasem się zastanawiałam, czy ja go przypadkiem nie wyłączyłam, bo jakże by inaczej wytłumaczyć te wszystkie głupoty jakie robiłam, robię i robić będę? No jak. Westchnęłam. Co dziwne, ale słuchając tego co ma mi Maksymilian do powiedzenia uspokoiłem się na tyle, by w miarę obojętnie przed nim stać i nie mieć ochoty na żadne gwałtowne zachowania, czyli inaczej mówiąc nie miałam ochotę wyładować na nim złości czy na nikim innym.
- Nie sądziłam, że masz mnie za głupią, ale skoro z tego się tłumaczysz coś na sumieniu mieć musisz. - Zatrzymałam się. Czy ta druga część nie podpadała pod mędrkowanie, wytykanie i o co on mnie tak jeszcze oskarżał? Ja nie byłam na niego zła za to, że mi zarzucał coś czego mi zarzucić nie można, bo wiem, że można. Bardziej byłam zła, że wytykał mi to. Tak nie robią przyjaciele. Tak robią przyjaciele, którzy bardzo dążą do pogorszenia sytuacji pomiędzy nimi. Jednakże czasem coś takiego sprawia, że przyjaźń się umacnia. - To świetnie, bo nie znoszę tych głupot o miłości. - Przez kolejne zdanie zrobiło mi się głupio. Jak na egoistkę przystało skupiłam się na własnych problemach, a przecież i on jakieś miał. Ja tylko nieudolnie poczęłam czynić wstępy do pocieszania go, gdy... Sebastian... wielki gniew... kłótnie... impreza.... śmierć. Zapomniałam, że on faktycznie mógł się nie pozbierać po tamtej zdzirze. To wszystko działo się tak szybko. Doszły do mnie jakieś dziwne plotki na jej temat, ale nic nie warte było zaistnienia na stronie. Może i nie chciałam kogoś ranić dodatkowo?
- Wy możecie myśleć co chcecie, ale ja naprawdę nie wiem wszystkiego. I nie miałam pojęcia - jeśli za chwilę pocznę się potykać w mówieniu czy wręcz jąkać to dopiero będzie mi głupio. Już to co teraz mówiłam kompletnie nie było do mnie podobne. - Nigdzie nie idę - oznajmiłam jeszcze i zrobiłam coś naprawdę do siebie niepodobnego. Przytuliłam go. Co za ulga, że moje chwilowe zaćmienie przerwał dzwonek telefonu. Mojego. Odsunęłam się od Maksa, licząc, że wcale nie widać tak bardzo rumieńców i odczytałam wiadomość od Dimitriego. - Właściwie to idę

Wywróciłem oczami, bo oczywiście: 'Winny zawsze się tłumaczy'. Czy do nikogo nie dochodzi, że niektórzy ludzie nie lubią niedomówień? Czemu zawsze wszystko musi być takie zagmatwanie? Czemu nie mogę się tłumaczyć bo ludzie od razu uznają mnie winnym? W szczególności gdy jest to zwyczajna odpowiedź na bezpodstawne oskarżenie. Szlag mnie zaraz trafi. Głupoty o miłości. Eh... Nie lubię takich pierdół. Miłość to nie głupota. Wiedzą Ci którzy kiedykolwiek kochali. Chociaż zaczynam się zastanawiać czy do nich należę. Bo chyba rzeczywiście zbyt mało czasu minęło bym mógł tak spokojnie podchodzić do Liny (ale nie do tego jak mnie potraktowała). Cóż jest kurewską suką i nic tego nie zmieni. Takie się nie zmieniają. Ale takie jak Ana... Są miękkie i można je trochę wymodelować. Taki też postawiłem sobie cel. Podejść jakoś Anę, zmiękczyć. I może trochę zmienić. Na bardziej dostępną, milszą i przestępną. Ale czy taka Ana by mi się podobała?
-Spoko. - Uśmiechnąłem się do niej i otworzyłem jej drzwi. Bo jestem jebanym dżentelmenem i nic na to nie poradzę. - Do kiedyś. - Zamknąłem za nią drzwi i najzwyczajniej w świecie walnąłem się na kanapę by się zdrzemnąć.

Dobrze, że nie wiedział. No to teraz już wie. Moje ukochane okulary zjedzone! Bez mojej wiedzy! Ba, bez pożegnania, ostatniego spaceru, ostatniego spojrzenia w kierunku słońca, bez przetarcia szkiełek, bez całusa, bez odpowiedniego przygotowania. Dobra, wcale nie miałem swoich ulubionych okularów. A to, że chodziłem jedynie w nich choć miałem jeszcze dwie pary wynikało z tego, że tylko one były zawsze czyste. Więc nie były moje ulubione. I wcale w tej chwili nie próbuję kamuflować swojego bólu z powodu ich utraty. Gdzieżbym. Mógłbym nawet uciec się do użycia stwierdzenie, że je nawet nie lubiłem. W końcu o wiele korzystniej wyglądam, gdy nic konkretnego nie przesłania moją piękną twarzyczkę.
- Streszczaj się - mruknąłem cicho, gdy już zaczęła przesadzać z tym całym jęczeniem, czy chce mi powiedzieć czy nie. Ja przed nią niczego nie ukrywałem, a przynajmniej tak mi się zdawało, choć z moją pamięcią nigdy nie było wiadomo do końca. W każdym razie miała mi powiedzieć i koniec!
Chwila ciszy.
Zastanowienia.
Przeanalizowania tego co gadały jej głupie myśli.
Niedowierzanie.
- Możesz powtórzyć? - to jedyne co na początku potrafiłem z siebie wykrztusić i brawka dla mnie, że to nie był jakiś wrzask, albo jeszcze gorzej: dziewczęcy pisk przerażenia. To by było dopiero gdybym jednak przyjął do siebie to co powiedziała Effy. Ale nie przyjąłem i aktualnie przechodziłem fazę zaprzeczania, albo jeszcze lepiej: uważania, że mój talent się zepsuł, choć do tej pory działał niezawodnie. - Albo jeżeli na serio chcesz powiedzieć to co mi się zdawało to lepiej tego nie powtarzaj - dodałem po zastanowieniu. Ale chwilę później i tak tego nie wytrzymałem. Nie mogłem pozostawić obojętnie tego co mi właśnie wyznała. - Effy, weź nie żartuj. Rozumiem, że dziewczyny lubią zakochiwać się w kolegach swoich braci, czy coś w tym stylu, ale to na serio dziecinne! Czemu niby to ma być on a nie ktoś porządniejszy?
Ooo, ja cię proszę, jaki to ja potrafiłem być głęboki. Jak kałuża normalnie.
Spojrzałem jeszcze raz poważnie na Effy starając się nadal zachować tą powagę i nie wybuchnąć. Bo przecież jej obiecałem. A słowo Justina traktujemy jak święte, nie? Dlatego też musiałem się w końcu na to zdecydować. Bo inaczej to by się źle skończyło.
- Uznajmy, że to był żart, ok? - zaproponowałem. - A ja pójdę się przejść.
Chyba nie musiałem tłumaczyć jej dlaczego to zrobiłem. W końcu znała mnie od zawsze. Powinna wiedzieć i być mi wdzięczna.

/ od dymka /

Byłam serio zła. Nie pomagało mi zupełnie to co zobaczyłam jak tylko zajrzałam na pocztę swoją, a potem jakoś tak przeszłam na fotoblogi. No kurwa jak dzieci. Miałam serdecznie dosyć tej sprawy, a że byłam na tym piętrze i wystarczyło mi przejść kilka korytarzy, by wylądować w pewnym miejscu, więc praktycznie automatycznie ruszyłam w stronę pokoju Maksa. Jednocześnie mamrocząc pod nosem jak to nie znoszę, gdy tamci robią takie głupoty i nie potrafią tego odkręcić, ale czego przejmowałam się nimi skoro aktualnie obu nie znosiłam? Nawet mnie nie słuchał. Bo on taki biedny. Zupełnie się nie nadawałam do przywracania kogokolwiek do stanu używalności. Musiałam wykombinować inny sposób. Ale nie teraz. Teraz się odprężę. Zupełnie zapomnę o Dimitrim, Justinie, Effy, Elisie, a nawet Yves.
Po prostu weszłam do pokoju Maksa, zapominając, że to też pokój Justina. No to żegnaj mój pomyśle o zapominaniu. Teraz to już na serio to będzie chodzić za mną cały dzień. Biedni ci, którzy mi podpadną.
- Szlag - wymamrotałam, widząc tego drugiego. A potem już głośniej dodałam: - Nie ma Maksa? To ja pójdę, chociaż... . - Kilka rzeczy do mnie dotarło. Że się przez tego tutaj pokłóciłam z przyjacielem. Że widziałam te durnoty, które obaj wypisywali na kilku pb nawet i jeszcze jedno że: że jestem na niego wściekła o to co nawyprawiali. Przeszłam przez pokój i go rąbnęłam jak poprzednio Dimitriego. Nie wiem co ja dzisiaj miałam z tą przemocą fizyczną, ale naprawdę pomagało rozładować emocje. Może dlatego faceci tak często się bili, a potem już wszystko było u nich dobrze? Moje emocje się rozładowały trochę, ale jego z pewnością nie. Trzeba by wyjaśnić swoje zachowanie: - Nienawidzę was debile. Najpierw coś zrobić, a potem się wyzywać w internecie. - Akurat z Justinem była na tyle prosta sprawa, że większość tego co sądziłam nawet nie musiałam mówić, bo on wiedział co myślę. I to dosłownie. Uznałam też, że skoro już zaczęłam wątek to mogę go kontynuować. Tylko się trochę odsunę jakby był na tyle zdesperowany, by bić kobiety czy też płakać. Zawsze bliżej do wyjścia.