Cook & NIE SZUKAM WSPÓŁLOKATORA

Zajebiaszczy pokój. Kiedyś i Cook miał współlokatora, ale tamten znikł. Cook nie płakał po ostatnim współlokatorze. Później dowalili mu innego. Nazywał się Gabryś i zobligował się do bycia aktywnym. Ale nie był. Nie zrobil nawet jednej nocy karaoke. Pff.
Pokój jest taki sobie. Są tu dwa łóżka, zazwyczaj niepościelone. Strona kóka jest zanieczyszczona jego ubraniami, książkami, gazetami, skarpetkami, butelkami.
Znajduje się tu największy barek w całej Rezydencji. Ukryty, więc nawet nie próbuj.
Na szafie siedzi papuga, która ciągle klnie i atakuje Cooka. Głupi zwierz od Isski.

/notobęc

Justin zrobił gruby melanż. Pobił mnie na łeb na szyję. O kurwa, że ja gadam takie głupoty. Nie, no melanż był całkiem nietego. Nawet można się pochwalić tym, że mała od Lykunia zwiedziła już sexroom. Wyedukowałem małą, to teraz czas na odrabianie lekcji. Albo wymyślanie, jakby tu przeprosić swojego brata. No właśnie Dymeczek. Na szczęście jeszcze nie doszła do niego wesoła wiadomość o tym, kogo sobie wziąłem w noc urodzin Reida. I dobrze. Zresztą, skąd miałby wiedzieć. Odkąd wybiegł za swoja dupą, nie widziałem nawet jego cienia. Do dziś.
Do chwili, kiedy wtoczył się dziś do mojego pokoju. Już tyle razy powtarzałem mu, że to przyzwoita gościna i żeby się przynajmniej zapowiedział smsem, że mam poczekać z ruchaniem, aż pożyczy gumke. Ale on się nie umie nauczyć. Wpieprza się na chama, a później ma zwalony sen. Dziś przyłapał mnie tylko na tym, jak podziwiałem swoje męskie cycki przed lustrem. Później roztrząsaliśmy, czy kolczyk w sutku jest gejowski. Dziwne, że Dymek siedział praktycznie cicho i ja tylko pieprzyłem, ale w sumie było mi obojętne.
- No i wee, jaka opcja z tą Ianelle. -złapałem się w końcu na głowe. To się dobrała plotkara z... no Lykusiem. - Ten fajtłapa Merkury w życiu nie słyszał chyba, że trzeba się zabezpieczać. A ja proponowałem Nelce, żeby ze mną sie bawiła, to coś tam jęczała, że ona jest za cnotliwia i co? I chuj, nie uwierze już żadnej takiej! Poszła do łóżka z tą ciamajdą. Żeby chociaż on był doświadczony, ale nieeeeeeeeeee. -załamałem się w sumie. Nelka wzgardziła mną, a ja ją dalej lubiłem. I ona mi opowiadała, że Merkury jest SPOKO. No, że z której strony. - Przecież sie zawsze powinno pieprzyć w gumce, a jak dziewczyna jest brudna, to w dwóch. Że też istnieją ułomy do których nie dociera. Mi to tam nie szkodzi, nie. Nelka już kłamie mi, że chce się z tamtym hajtnąć czy coś. Ale kurwa, że Pumpkiin jest taką ciotą.
Ubrałem się w ogóle. I już nawet nie patrzyłem na zajebaną w trzy dupy dupe Dymka. Biedny chłopiec. Tak się kończy, jak się nie wie, ze z alkoholem to należy mieć pusty portfel. I dlatego ja jeszcze żyje.

Nie ogarniałem. Do tej pory często mi się wydawało, że nie ogarniam, bo takie nieprzejmowanie się niczym było naprawdę zajebistą opcją, ale dopiero teraz po raz pierwszy w życiu miałem okazję poznać co ten zwrot naprawdę znaczy. Od kiedy tylko spotkałem się z Yves i ta poinformowała mnie o naszym małym problemie, przebywałem w stanie permanentnego najebania. Budziłem się, piłem, próbowałem zająć się czymś konstruktywnym, piłem, ponownie próbowałem, piłem, zgodnie z zasadą 'do trzech razy sztuka' jeszcze raz próbowałem, piłem, poddawałem się, piłem, szedłem spać. I tak w kółko. Cudownie. Najpierw kazała mi wszystko przemyśleć, a potem okazało się, że jest z tym swoim pokurwionym apaczem. A niech sobie będą. Chuj mnie to obchodziło. Nie zdziwiłbym się gdyby okazało się, że jemu też dała dupy i to jego dziecko, a mnie z jakiegoś powodu tylko chciała nastraszyć. No dobra, sam nie wierzyłem w tę wersję, jednak będąc najebanym całkiem łatwo szło mi wmówienie sobie jej prawdziwości, a wszelkie ewentualne wątpliwości czy wyrzuty sumienia skutecznie zagłuszałem kolejnymi porcjami różnych spirytualiów. Przysięgam, że moja wątroba musi mnie kurewsko nienawidzić. O ile w ogóle jeszcze jakoś sobie radziła. Zresztą, wyjebane. Chuj mnie teraz wszystko obchodziło. Nawet to, że kiedy odwiedziłem znienacka mojego bffa ten był zajęty robieniem czegoś dziwnego. Choć jakby się nad tym zastanowić podziwianie swojej wątłej klatki piersiowej w jego standardach uchodziło za coś absolutnie normalnego; na trzeźwo nigdy nie odważyłbym się wejść do jego pokoju bez zapowiedzi, bo z doświadczenia wiedziałem, że przez takie coś można doznać trwałego uszczerbku na psychice. W każdym razie, wpakowałem się na łóżko Cooka i siedziałem na nim bez ruchu, udając, że słucham jego ciągłego gadania o jakichś pierdołach. Kurwa, że on się nigdy nie męczył. Naprawdę zacząłem przykładać wagę do jego słów dopiero wtedy, gdy wpadły mi do zamglonego umysłu takie zwroty jak "zabezpieczać", "łóżko" i "pieprzyć". Spojrzałem na niego, nagle trochę bardziej zainteresowany i ogarnięty, a z każdym jego kolejnym słowem narastała mnie we irytacja pomieszana z chęcią do zabicia się. No bo kurwa, Cook miał trochę racji. Kurwa. Kurwa. Kurwa. Do czego to doszło, żeby to James był mądrzejszy ode mnie? No przecież ja jebię. Przez chwilę milczałem, starając się opanować złość, jednak po prostu, kurwa, nie mogłem. Wszystko się jebało, a ten jeszcze tak mnie jechał. I chuj mnie obchodziło, że nieświadomie.
- Dobra, kurwa, zamknij się - syknąłem przez zaciśnięte zęby i wstałem gwałtownie, a potem zacząłem nerwowo krążyć po pokoju. - Czy ty nigdy nie słyszałeś, że gumka nie zawsze załatwia całą sprawę, do kurwy nędzy? - To pewnie musiało zaskoczyć mojego biefefa, bo w normalnych okolicznościach nigdy bym tak nie zareagował; zazwyczaj dołączyłbym się do wyśmiewania frajerstwa i pedalstwa Pumpkina. Jednak to nie były normalne okoliczności. Ani trochę. Zatrzymawszy się na chwilę, ze złością przyjebałem w drzwi od jakiejś szafy czy chuj wie czego, próbując jakoś odreagować. W końcu rzuciłem ładną wiązankę przekleństw pod nosem i zmierzwiłem dłonią włosy, nie patrząc na Cooka. W sumie i tak ciężko było mi skoncentrować wzrok na czymkolwiek, ale jebać to. Miałem do tego prawo.
- Mam przejebane, stary - rzuciłem w końcu bezbarwnym tonem. - Przejebane na całej linii. Bo widzisz, wychodzi na to, że jestem prawie takim samym ułomem jak Pumpkin. Yves jest w ciąży - Wygłosiłem w końcu tę straszną prawdę i skrzywiłem się słysząc, jak to w ogóle brzmi. - To koniec mojego życia, to koniec wszystkiego, rozumiesz? Czas, kurwa, umierać - dodałem, grzebiąc po kieszeniach w poszukiwaniu papierosków. Skupiłem się na chwilę na tej zajmującej czynności. - Masz coś do picia? - zapytałem po chwili jak gdyby nigdy nic. Jak gdybym właśnie nie przekazał mu wielkiej, zajebiście złej wiadomości.

Jeżeli wątroba Lykusia jest na niego obrażona, to już jest źle. I nie chodzi mi tu o niego - on to sobie z nią jakoś radził przez te sto lat. Ja, ja miałem problem. Przecież Dymek w ramach naszego lubienia się miał mi zapisać wąrtobe w spadku. A jak ona taka humorzasta, to ja pierdole. Poszukam innego dawcy. Myśle, że z moim darem znajdę takiego nawet na tym piętrze. Pumpkin? Chyba, że ten mały. O nim i tak nigdy nie pamiętają. Nawet astronomowie zapomnieli.
Nie zważałem zbytnio na jego roztargnienie. Chłopak musi opić swoją dorosłość - już przecież jest taki duży i taki bez pracy. Tylko się powiesić. Moje urodziny za trzy dni, ale przypomnę sobie o nich może za jakiś miesiąc. W mojej życiowej filozofii nie było czegoś takiego jak urodziny. Pokurwione oszczędnictwo - dla mnie urodziny były każdego dnia. Zawsze jest powód żeby sobie zrobić prezent, przydymać urodzinowego króliczka, czy wypić urodzinowego winiacza.
- No następny! Was wszystkich pojebało i mnie chcecie uświadamiać? Ianelle.. - zacząłem znów, ale Dimitri jebnął w szafę za którą był mój barek. - Odpierdol się od tych drzwi, coo- wstałem aż, bo spoko niech się tak wkurza, że znów musi mnie edukować, ale żeby odrazu rozpierdalać mi chałupę. Jakby chociaż tu mieszkał. Ale na szczęście teraz mam pokój tylko dla siebie i tym razem Dymek nie podrzuci mi tego podlotka Willa. Będę mieć swoje dziesięć metrów tylko dla siebie i dla mojego haremu. Zamknąłem szafę, żeby mi nie poroztłukał szkła i już chciałem wrócić na miejsce. Kiedy z ust mego mistrza wydobyły się słowa apokalipsy. Gdybym szybciej kojarzył pewnie najpierw pomyślałbym, że go chcą wywalić - i co z tego. Przecież my się wszędzie umiemy podziać. Ale zaraz nastąpiła kolejna część wypowiedzi.
I mamy zbliżenie na me wyginające się w jowialnym uśmiechu usta, wyłączony dźwięk nagle uderza z siłą kilkuset herców, oddalenie na pokój, oddalenie na pusty korytarz, oddalenie na rezydencję widzianą z powietrza, na ziemię i kosmos. I w tle mój rozbawiony do granic możliwości śmiech. Wreszcie, kiedy Dimitri już pewnie szukał wzrokiem bejsbola, żeby mnie zdzielić przez łeb, uciszyłem się i zakaszlałem. Usiadłem sobie na krzesełku i parsknąłem raz jeszcze.
- To dojebałeś teraz stary. Nie sądziłem, że masz takie poczucie humoru. Jakbym się znał, to bym Ci pewnie polecił jakąś dobrą scenę do stand-up-u. - mrugnąłem do niego i dopiero teraz tak właściwie na niego się spojrzałem. Trochę był przygaszony Dymek. Bo pewnie się spodziewał, że mu uwierzę. Ale nie ma opcji. Mogę jego plotę sprzedać za tyłek Annabel, ale sam mu nie uwierzę. Wskazałem głową dopiero co zamkniętą szafę. A niech sobie weźmie co chce.
- Yves w ciąży. Daj spokój. Kto się na to nabierze. Ona jest lodowa - pokręciłem głową i zlustrowałem pokój w celu zlokalizowania moich fajków.

Powinien się cieszyć, że poprzestałem na tylko jednym przyjebaniu w drzwi w ramach odreagowywania, a nie się jeszcze czepiać. W sumie powinienem rozpierdolić mu cały pokój, a potem jeszcze jego samego, to może przynajmniej coś by mu się w tym jego szczątkowym mózgu poprzestawiało na właściwe miejsce i zacząłby się zachowywać jak normalny, nie pojebany doszczętnie człowiek. A może to nadmiar zioła i alkoholu, przez który teraz biedny Jamesik ma dziury na bani? W sumie bym się, kurwa, nie zdziwił. Te wszystkie refleksje, poprzeplatane całą masą przekleństw, naszły mnie gdy w odpowiedzi na moje wyjawienie mrocznej tajemnicy zaczął się najzwyczajniej w świecie śmiać niczym ostatni zjeb. Jak gdybym właśnie opowiedział mu jakiś wyśmienity kawał. Tak zaskoczyła mnie jego reakcja - serio, spodziewałbym się po nim chyba wszystkiego, od wyskoczenia przez okno po wyjebanie mnie z pokoju za taką niewyobrażalną głupotę, jaką popisałem się, dopuszczając do tej całej sytuacji, tylko nie tego - że nawet nie pomyślałem, żeby mu przyjebać. W sumie czasami ten człowiek mnie załamywał. Spojrzałem z rezygnacją na jego wyszczerzoną buźkę i wyciągnąwszy z barku butelkę wódki - w sumie chuj wie czy wódki, nie zdziwiłbym się, gdyby to był spirytus, w końcu mówimy o Cooku - opadłem ponownie na jego łóżko. Jak ja miałem z tym człowiekiem rozmawiać? Odkręciłem butelkę i pociągnąłem łyka, żeby jeszcze bardziej się dojebać. Na trzeźwo nie mogłem prowadzić takiej konwersacji, szczególnie, że szło to tak a nie inaczej. Milczałem dłuższą chwilę.
- Ty jednak jesteś pojebany - rzuciłem w końcu i zauważywszy jakąś paczkę papierosów leżącą sobie nieopodal jednego szluga, nie przejmując się zupełnie, że to nie moje. Gość w dom, bóg w dom, nie? Poza tym Cook był mi to winny za bycie tak chujowym przyjacielem. - I dlaczego ja się w ogóle z tobą, kurwa, przyjaźnię? Myślisz, że to taki zajebisty temat do żartów? Przecież gdybym miał ochotę się powydurniać wmówiłbym ci coś głupszego, że Reid zaliczył, albo nie wiem, Venus dała dupy całej rezydencji. Yves taka lodowa nie jest, znaczy nie była, a przynajmniej nie odniosłem takiego wrażenia - Abstrahując nawet od faktu, że dosłownie prawie mnie spaliła, zdecydowanie nigdy nie nazwałbym jej takim przymiotnikiem. Westchnąłem ciężko i wsunąłem papierosa do ust, a potem podpaliłem go i zaciągnąłem się mocno. Fuj. Jakieś smakowe gówno. Cook powinien zacząć palić coś lepszego. - Więc, jak już mówiłem, mam mały problem. Zanim jednak zagłębię się w rozważania na ten temat, może poczekam, aż przestanie cię to tak strasznie bawić - warknąłem. Wkurwiał mnie. Poważnie. Czy on naprawdę nie mógł chociaż raz zachować się jak cywilizowany człowiek? Miałem przejebane, a ten się jeszcze cieszył.

Dymek znalazł fajki. Już wiem dlaczego to on jest uważany za tego mądrzejszego - zawsze znajdzie sobie coś, co jest w zasięgu jego ręki. Ja się pokuszam o rzeczy niedostępne, a później muszę zadowolić resztkami ze stołu. Ale i tak zaliczam. Nie to co inni. W sumie powinienem się cieszyć, że jestem mną. Sięgnąłem sobie po papierosa i odpaliłem. Wiśniowe. Ostatnio doszły mnie słuchy, że ktoś leci tu na takie. To niech przyleci do mnie. Może pozwolę wejść. Do łóżka.
- Bo nikt inny nie chce Cie słuchać Lyytikäineeeeen? A może dlatego, że jesteś równie pojebany co ja- rzuciłem uświadamiająco. No, wydaje mi się, że kto jak kto, ale on powinien zrozumieć czemu my się przyjaźnimy. Uniosłem palec w górę - Ej, akurat to, że Reid zaliczył to jest prawda - zaśmiałem się ochryple, bo to było jak dla mnie śmieszne. Reid, nasz chłopczyk. - A Venus podobno ma dziecko na utrzymaniu i dlatego jej nie było teraz. Bo pojechała szukać ojca, czy coś - wzruszyłem ramionami. Nie dało się ukryć, że plotkarą byłem nawet w chwilach kryzysowych. Ale to ze zdenerwowania. Bo jak byście się poczuli, gdyby się okazało, że kolega nie kłamie chwaląc się dzieckiem? Ja odganiałem zawał serca. Uniosłem wzrok znad papierosa i zmierzyłem kolegę wzrokiem. Serio to mi się humor ulotnił. Wypuściłem nosem dym i machnąłem ręką. - Po cholerę się nad tym rozczulać. Pierdol to, w końcu to umiesz. - ja pewnie bym tak zrobił. Pierdolił wszystko i poszedł się napić. Jak widać mamy wiele wspólnego. Co nas dzieli to jego przemyślenia. Ja takich bym nie miał.

Coraz bardziej miałem ochotę mu przypierdolić i gdyby nie to, że był znacznie trzeźwiejszy ode mnie, a ja pewnie i tak nie byłbym w stanie zabrać się za to porządnie przy moim obecnym stanie umysłu, już dawno bym to zrobił. Parsknąłem tylko na jego słowa o tym, że nikt inny nie chciał mnie słuchać. W chuj ludzi chciało mnie słuchać. Była Ana, Justin, Will, Maks, swego czasu także Yves. Problem w tym, że jakoś nie widziało mi się chwalenie żadnej personie z tej całej wymienionej grupki (poza, z powodów oczywistych, Yvy) o całej tej pojebanej sprawie z ciążą. Liczyłem, że ten kretyn wspomoże mnie najbardziej, ale dopiero teraz uświadomiłem sobie, do jakiego stopnia alkohol musiał zryć mi mózg. Naprawdę chciałem przyjść z poważnym problemem do Cooka? Okej, był moim kumplem, no ale bądźmy szczerzy - nie był najlepszy w rozwiązywaniu kryzysowych sytuacji. Właściwie to ja na ogół brałem na siebie myślenie, a on... Hm, inne części. Jak ruchanie chłopaków. W tym przynajmniej nie miałem zamiaru robić mu konkurencji. Zaciągnąłem się ponownie papierosem, wpatrując się bezmyślnie w etykietę butelki, którą trzymałem w dłoniach. Alkohol. Co za zajebisty wynalazek ludzkości. Mógłbym nawet, kurwa, rzecz że najlepszy. Posłałem Cookowi mordercze spojrzenie gdy skupił się na swoim plotkowaniu.
- Do kurwy nędzy, Cook, chuj mnie w tej chwili obchodzi jakieś durne pierdolenie o Reidzie czy Venus! Nie rozumiesz, że to w ogóle nie jest śmieszne? Mam przejebane życie, a ty pieprzysz głupoty jak rozwydrzona dziesięciolatka - Jak on w takich sytuacjach w ogóle mógł skupiać się na swojej pasji obgadywania innych? Pomijając fakt, że w ogóle chciało mu się powtarzać tak niedorzeczne historie. Kretyn. Tak mnie wkurwił, że nawet nie pochwaliłem go za poprawne wymówienie mojego nazwiska. Zaciągnąłem się papierosem, rozważając przez dłuższą chwilę jego słowa. W sumie sam o tym myślałem - zajebiście bardzo chciałem móc pierdolić tę całą sprawę i mieć wyjebane jak zawsze, ale czy to w ogóle było możliwe? Gdyby chodziło o jakąś przypadkową pannę widzianą i ruchaną raz w życiu, to okej, ale Yves? Nie dość, że była moją najlepszą przyjaciółką - w sumie raczej byłą, no ale trudno - to jeszcze mieliśmy od cholery wspólnych znajomych i odcięcie się od całej sprawy nie było ani trochę możliwe. - Jak ty sobie to w ogóle wyobrażasz? Nagle stwierdzę, że mnie tu nie ma, a oni niech sobie robią co chcą? Właściwie to tak jest tak czy inaczej; zaspokoję w tym momencie twoją plotkarską naturę, głąbie i powiem ci, że Yves jest teraz z tym swoim ukochanym czerwonoskórym pojebem. - Zawsze śmieszyło mnie pochodzenie tego całego Shaque, więc w rozmowach określałem go na ogół albo nazwą jakiegoś plemienia, albo typowymi określeniami kojarzącymi się z Indianami. Niech wypierdala do rezerwatu. W sumie nie dziwię się, że Amerykanie wywalili ich wszystkich na zbity pysk. - W każdym razie, co, teraz stwierdzę że to pierdolę i co zrobię? Zostanę tutaj udając, że mam jakąś cholerną amnezję i że mnie to wszystko nie dotyczy? Bo przecież wiesz, że nie mam, kurwa, dokąd wyjechać - Okej, niby nie byłem taki znowu bezrobotny, bo mieliśmy z Maksem naszą tajną pracę, ale to było zdecydowanie za mało żeby nagle zostawić wszystko i pojechać sobie gdzieś indziej. - Zresztą, nawet jeśli, to co zrobię jak za dwadzieścia lat zapuka do moich drzwi jakiś typ i powie mi, że jest moim synem? - Przełknąłem nerwowo ślinę, gdy znowu powtórzyły się słowa 'mój syn'. Oh, kurwa. To brzmiało naprawdę źle. Ja nie mogłem być ojcem. Po prostu się do tego nie nadawałem, amen.

No i po chuj ja tu w ogóle przychodziłem? Na jakie rady mogłem liczyć? Chyba alkohol naprawdę wyniszczał mi nie tylko wątrobę, ale także mózg i to w znacznie poważniejszym stopniu. Teraz z kolei Cook przeginał w drugą stronę. Nikt przecież nie powiedział, że mam zamiar zachowywać się jak spedalony Pumpkin żyjący w pieprzonym średniowieczu. No i za chuj nie zamierzałem w ogóle proponować Yves czegoś takiego jak usunięcie ciąży. Z naszej rozmowy wywnioskowałem, że w ogóle nawet nie brała takiej opcji pod uwagę, a na tyle lubiłem żyć, że nie miałem zamiaru jej tego w ogóle podsuwać. No przecież kurwa, ta kobieta mogła mnie w jednej chwili zamienić w popiół, a dodatkowo miała te swoje humorki. Nie, podziękuję, wolę jeszcze trochę pociągnąć swoją marną egzystencję. Mimo wszystko mój biefef miał trochę racji. No bo tak naprawdę to wszystko było sytuacją pozbawioną dobrego wyjścia. Kurwa mać. Po raz pierwszy w życiu przyszła mi do głowy myśl, że może lepiej było kiedyś stulić pysk i siedzieć cicho, dopasowując się do oczekiwań moich pojebanych starych, a potem pójść na jakąś pierdoloną uczelnię Ligi Bluszczowej i nie dać wrobić się w żadne cholerne dziecko. Oh, kurwa, moi starzy. Zapomniałem. Jeśli Elisa się dowie, a na pewno prędzej czy później będzie musiała, bowiem wieści w rezydencji rozchodzą się w prędkością światła, pewnie nie omieszka poinformować całej tej mojej zjebanej rodziny. A jeśli oni postanowią zacząć w to ingerować, to chyba naprawdę się zabiję. W końcu nic innego mi nie pozostanie.
- Pewnie trzeba było - westchnąłem ciężko, z tego wszystkiego nawet nie pytając czy on tak robi. A znając spryt i wiarę w dziwne rzeczy, jakimi charakteryzował się Cook, nawet bym się nie zdziwił. - Poza tym, kurwa, tobie łatwo teraz mówić, skoro sam nie musisz się niczym przejmować. Pierdolę to wszystko - rzuciłem z rezygnacją i podniosłem się powoli z miejsca, a potem chwyciłem butelkę wódki zabraną z barku Jamesa i ruszyłem do drzwi. - Jakby nie było mnie wieczorem to wiedz, że pewnie będę leżał w jakichś krzakach zapity na śmierć. Fajnie, co? - mruknąłem w ramach pożegnania i nie czekając na odpowiedź opuściłem zacne lokum Cooka kierując się w bliżej nieokreślone miejsce.

od królewien

Ja królem. Od jakiś kilku dni żyłem tym pomysłem. Trochę też żyłem tym, że miałem kaca i chciałem go zwalczyć, a miałem z tym niemały problem. Bo wiecie, permanentny kac, na kóry nałożyła się impreza z wczoraj, booli. I to jest powód, dla którego dziś u mego boku nie było lasencji. Nawet wczoraj żadnej do siebie nie zaprosiłem. Byłoby mi się trudno na jednej skupić, bo wszystkie były jakieś zjebane. Albo mam w chuj jakieś kurwa ostatnio wymagania. No. Ja chce królewnę. I to nie o Sigrid chodzi. Chodzi o to, że mnie koronują.
-Izeczka - przywitałem się, a na mą pocieszną mordkę wyszedł uśmiech. Jak się można ucieszyć na widok swojej byłej. No, wiecie, jakim ja byłem szczęściarzem, że mnie nawet była lubiła. Ja bym pewnie też się lubił, ale ja w ogóle nie widzę problemu w zdradzaniu, więc to zła opcja. Nie, zaraz. Jak mnie Izka zdradziła, to widziałem problem. To ona jest poza tym wszystkim. - Fajnie, że wpadłaś, chodź coś ci pokaże. Zajebiste jest..- wstałem, ale wtedy ona zamiast wejść do środka i ze mną sobie gadać, wywaliła takie coś zmarszczyłem brwi i zamiast iść do szafy, poszedłem w jej stronę. - Chodź - wciągnąłem ją do pokoju, bo stała w tych drzwiach - Nawet nie mów tego głośno, bo jeszcze ktoś usłyszy i pomyśli, że nie kłamiesz - ostrzegłem ją i zamknąłem drzwi. Kazałem sobie usiąść... Ta, najpierw zlokalizowałem jakieś w miarę czyste miejsce i zabrałem swoje ubrania stamtąd. I jak Izka może mnie lubić.
- No, a tak serio, to chyba sobie żartujesz - parsknąłem śmiechem i wróciłem do szafy, bo jej chciałem pokazać, jaką mam zajebistą bluzeczkę z Justinem Biberem. Zajebałem jakiejś małej lasce z Francji. Ale ryczała.