Misty

Mika zmarszczyła brwi i usiadła sztywno na fotelu. Mimo tego, że była przygotowana na różne reakcje Any to nigdy by nie pomyślała, że napotka na taką obojętność z jej strony. I choć ogólnie ich przyjaźń nie polegała na powitalnych buziaczkach, przytulaniach się gdy jest smutno, czy wspólnym płakaniu nad jakimś filmem, to tym razem Mika naprawdę liczyła na odrobinę emocji. Nie była ich fanką, ale ostatnimi czasy tak wiele przeżywała, że zdołała do nich przywyknąć. Więc gdy teraz zabrakło ich w takim momencie, gdy zwierzała się najlepszej przyjaciółce, poczuła taką pustkę. Straciła całą ochotę rozmawiania z Aną i dyskutowania o tym co powinna w takim razie zrobić, jak postąpić. Nie miała zamiaru dalej ciągnąć tej rozmowy. Może i w niewłaściwy sposób powiedziała o swojej ciąży, ale jej można to było wybaczyć. Reakcji Any natomiast Mika nie potrafiła sobie wytłumaczyć, nie potrafiła odnaleźć jakichkolwiek powodów dlaczego brunetka zawsze musi sprowadzać wszystko do siebie. Bo właśnie tak było. Mika może i wspomniała przelotnie o Maksie, ale zupełnie nieświadomie. Natomiast Ana... Jak w takiej sytuacji mogła myśleć w ogóle o jakimkolwiek szantażu?
- Przepraszam Ana, ale jednak straciłam ochotę rozmawiać z tobą o czymkolwiek. Wyjdź. Po prostu wyjdź - rzuciła oschłym tonem nie patrząc na Anę, lecz na swoje paznokcie. Ostatnio nie miała zupełnie czasu by o nie zadbać. Do tej pory nie do pomyślenia było by Mika mogła wyglądać tak niechlujnie. Z lewego kciuka lakier już prawie całkiem odprysnął, a prawy wskazujący był złamany. Ścisnęła dłonie w pięść by zakryć wszystkie niedoskonałości i w końcu spojrzała przed siebie. Była lekko przygarbiona, ale nie zdawała sobie z tego sprawy. Ponownie coś zupełnie do niej nie pasującego. - No idź. Chcę zostać sama - dodała jeszcze. Tym razem już odrobinę normalniej, ale o wiele ciszej.
Jeszcze ten jej uśmiech. W normalnych okolicznościach Mika wcale by się nie przejęła uśmiechem Any, a nawet by go odwzajemniła rozumiejąc co dokładnie on oznacza. Nie traktowałaby Any tak poważnie jak teraz. Ale wszystko ostatnio poprzestawiało się o sto osiemdziesiąt stopni i nie ma co liczyć na to, że Mika chociaż spróbuje się odnaleźć cokolwiek łagodzącego sytuację.

Dobra, bo ostatnio tak kiepsko idzie mi kończenie gier, patrz: wcale tego nie czynię, to tym razem uczynię.
Nie ma wytłumaczenia na zachowanie Aneczki. Przesadziła, ale jakoś nigdy w zachowaniu obu panienek zbytnie okazywanie emocji widoczne nie było. No za małymi wyjątkami, ale ogółem to rzadko się działo. A teraz lepiej żeby Mikaela wytłumaczyła to sobie zazdrością, czymkolwiek takim, bo może być naprawdę źle dla przyszłości tej przyjaźni. No dobra ten etap pozostawmy Milce. Moja też powinna coś na ugodę wymyślić. I chyba nawet już wymyśliła. Standardowo starając się nie okazać, że to jej wina, grzecznie wstała i wyszła. Dzieci nigdy nie były tematem przez nią lubianym.
pa