Main Street Cinema

/ z Rezydencji /

Pół godziny błądzenia wokół kina szukając miejsca parkingowego! Jebane Walentynki! Jebani romantycy! huh... Chyba właśnie opieprzyłem samego siebie. Nieważne, chyba właśnie znalazłem wolne miej.... nie! no oczywiście, że nie! Jebane Smarty! Jak w ogóle można jeździć takim gównem? Przecież to nawet samochodu nie przypomina!
- Nareszcie. - Mruknąłem wpychając się w chyba jedyne wolne miejsce parkingowe w cały mieście. Uśmiechnąłem się do mojej towarzyszki i wyskoczyłem z auta, by po chwili znaleźć się przy jej drzwiach, które oczywiście musiała otworzyć już sama. Przecież nie będę latać z prędkością światła udając fantastycznego dżentelmena, który będzie we wszystkim ją wyręczał. Pozwoliła mi zamknąć za sobą drzwi, ah, zajebiście.
Do budynku kina mieliśmy kawałek drogi do przejścia więc nadstawiłem swoje ramie i ruszyliśmy tam lawirując między gromadami par tłumnie szarżujący w tą samą stronę co my. Chyba nie podobało jej się, że będą towarzyszyły nam takie tłumy, więc tym większe było jej zaskoczenie, gdy skręciliśmy w boczną uliczkę, a nie tak jak reszta na schody do kina.
-Myślałaś, ze mam zamiar skazać Cię na wieczór wśród obleśnego tłumu tłoczącego się przed jakąś denna komedią romantyczną na ekranie? - Uśmiechnąłem się. Stanęliśmy przed drzwiami dla pracowników i sięgnąłem na framugę drzwi, po klucz. Drzwi otworzyły się bez problemu.
-Musisz uważać bo nie działa światło. - Pociągnąłem ją za rękę i wszedłem do środka, oczywiście pierwszy, by w ciemności przypadkiem się na coś nie nadziała. Jakim cudem wiedziałem, że na framudze drzwi będzie klucz? Gdy czasem się komuś pomoże można usłyszeć: Jestem Twoim dłużnikiem. Kiedyś pomogłem gostkowi od popcornu i dziś właśnie odebrałem swoją nagrodę. Wyciągnąłem komórkę i zaświeciłem nam. W jej nikłym świetle odnalazłem wąskie schodki po których zacząłem wchodzić trzymając Anę blisko siebie.

/ rezydencja /

Rundka wokół okolic kina. Brak miejsc. Kolejna rundka. To samo. I tak nie wiem ile razy. Za każdym objazdem, okolicznych parkingów zagryzałam wargę mocniej, by tylko nie począć się śmiać czy coś. Kierowcy są strasznie drażliwi. Zwłaszcza, gdy nie potrafią znaleźć wolnego miejsca. Wiele razy przerabiałam na bracie. Nie paliło mi się do uzyskania prawo jazdy. Mnie wożono wszędzie i do tego się przyzwyczaiłam.
- Otóż to - stwierdziłam, gdy jedyne wolne miejsce zostało zajęte przez nas. Wysiadłam z samochodu i nieznacznie uniosłam brew, gdy Maks zaraz zjawił się obok. Chciał robić za dżentelmena na pełen etat? Ostatniego zajebiście dobrze wychowanego miałam po dziurki w nosie. Chociaż lepsze takie zachowanie niż zupełne lekceważenie kobiety. Ale wszystko ma czasem prawo irytować.
Odrobinkę, tak troszkę, no dobra okropnie, nie podobał mi się fakt, że znajdujemy się przy kinie. We wszelakie święta puszczali co najgorsze, bo przeciętnym się to najbardziej podobało. W walentynki oczywiście musiała rządzić komedia romantyczna. Nie przepadałam za tym. Świetnie. Jestem poza rezydencją, ale wolałabym jakieś mniej tłoczne miejsce. Maruda to moje drugie imię.
- W sumie to tak - przyznałam. Miejsce, w którym wylądowaliśmy mówiło mi, że jednak lepszy byłby obleśny tłum. Gzie on mnie prowadził? Jeszcze ta jego mina: zobaczysz jak cie zaskoczę. Nie powinnam się z niego śmiać, ale ta sytuacja była coraz bardziej nierealna. Chłopak wprowadzający do kina dziewczynę wejściem dla pracowników? Pewnie jakieś zabójcze miejsca będziemy mieli.
- Skąd wiedziałeś o kluczu? - Niepewnie weszłam z nim w ciemność. To teraz my robimy w filmie romantycznym? Kiedy odnalazł schodki i weszliśmy gdzieś wyżej coś we mnie pękło i... roześmiałam się.
- Ja.... zaraz.... mi.... przejdzie. To po prostu... - Nie skończyłam, bo i nie wiedziałam jak. Nie byłam typem romantycznej istoty, która za podobne akcje już dawno rzuciłaby się na Maksa i najpewniej oddałaby mu tu dziewictwo. Wszak czy taka romantyczka mogłaby wcześniej stracić swój najcenniejszy dar? Jednakże tu było zbyt obleśnie i ciemno na podobne sceny. To miłe, że tak się postarał, ale zbyt wiele. Jeszcze w głupie walentynki. W inną datę przyjęłabym to lepiej, a tak nadmiar słodyczy wreszcie dał o sobie znak. Śmiałam się. Znaczy już przestałam, ale na pewno musiałam go zranić. Musiał się nieźle namęczyć.

Brałem taką opcję pod uwagę, przyznaję, ale nie sądziłem, że będzie się śmiać tak długo i wrednie... ze mnie. Eh... Mogła się śmiać z jakiejś głupoty, którą palnę, wtedy nawet bym jej zawtórował, ale teraz poczułem tylko
- Zapamiętaj sobie tą chwilę i gdy następnym razem jakiś sukinsyn będzie dla Ciebie chamski, albo, gdy będziesz narzekać na to jacy to faceci są okropni walnij się nią parę razy w tą śliczną główkę. - Uśmiechnąłem się pochylając się nad nią i spoglądając w jej ciemne oczy. - W tym momencie zachowujesz się jak rasowa, głupia feministka. Najpierw narzekają, że faceci to dranie i parszywce, a gdy spotkają w końcu jakiegoś miłego... nazywają go romantyczną ciotą. Ciekawe dlaczego mają tyle zabawek erotycznych. Strzelam, że nie dlatego, ze czują się strasznie wyzwolone i nie potrzebują tych okropnych chamów jakimi są wszyscy faceci. - Uniosłem jedną brew i uśmiechnąłem się krzywo. - I warto by też było byś przypomniała sobie to: 'Bawimy się w Walentynki', bo chyba opacznie mnie zrozumiałaś będąc zajętą nierumienieniem się i nierobieniem słodkich minek, bo przecież takie 'romantyczne' gesty absolutnie na Ciebie nie działają. - Nie miałem zamiaru zabierać Cię na jakąś niesamowicie romantyczną kolację, odstawiać tańca godowego na parkiecie by potem zaciągnąć Cie do łóżka. Chciałem po prostu spędzić z Tobą miło czas gdzieś poza Rezydencją ale bez tłumów głupich dzieciaków wymieniających ślinę, bo sądzę, że się zaczęłaś już tam kisić. - Ja pierdolę. Chyba nigdy tak długo nie wywlekałem swoich wnętrzności przed kimkolwiek. I chyba powinienem już kończyć bo to zaczyna być nieco nudne. - I tyle. - Wzruszyłem ramionami i schowałem komórkę do kieszeni, mała zemsta jest nawet fajna. Zszedłem po schodach i trzasnąłem drzwiami wyjściowymi, by sądziła, że ją zostawiłem. Właściwie to zrobiło mi się jej trochę szkoda.

Uśmiechnąłem się pod nosem słysząc jej złotą myśl o pieprzeniu wszystkiego. i dobrze wiedziałem, że zwykłe kino by nie wystarczyło bo zaraz zostałbym obrzucony ogromem spojrzeń mówiących: 'Jak mogłeś mnie zabrać na jakiś głupi walentynkowy film?'. A przecież innych dziś nie puszczają. Chyba w ogóle przestanę się starać skoro i tak zawsze jest źle. Kobietom nigdy się nie dogodzi.
Wyciągnąłem fajki i zapaliłem sobie słuchając jak Ana schodzi po schodach. Gdy zobaczyłem jej sylwetkę ledwo zauważalną w nikłym świetle ekranu komórkowego uśmiechnąłem się pod nosem i pchnąłem tyłkiem drzwi, by do pomieszczenia dotarło trochę światła. Stanąłem na zewnątrz, tyłem do pomieszczenia i paliłem papierosa przytrzymując drzwi ramieniem.

Zacisnęłam usta. Oczywiście czekał przy drzwiach. Jakże by inaczej. Skoro już wyładował złość i triumfował to czemu by miał tego nie ciągnąć dłużej?
- Co tu jeszcze robisz? - Byłam jednocześnie wściekła na niego i na siebie, że mogłam się tak nie przejąć jego staraniom. Nadmierna idealność w każdym czynie też bywała irytująca. Miałam dosyć panów idealnych, bo okazywali się bez serca i sumienia. Szczególnie bez tego drugiego. A ja wiecznie na takich trafiałam. Przynajmniej w swoim przekonaniu. Jak to mówią trafił swój na swego. Zagryzłam wargę. Grupa osób lubiąca mnie też zbyt ogromna nie była. Pasowało mi to. Westchnęłam.
- Moja kolej na monolog, który poruszy serca? - Pytanie bardziej skierowane było do mnie niż do niego. Przeszłam kilka kroków, by spokojnie oprzeć się o ścianę i zagapić się przed siebie. - Wciąż mam wrażenie, że usilnie starasz się... sama nie wiem... udowodnić, że mili faceci istnieją, a ja tak wybrzydzam? W sumie racja. Inaczej nie umiem. Ale też chce zauważyć, że mój najlepszy przyjaciel bez przerwy wykorzystuje naiwność kobiet. To trochę zmienia spojrzenie człowieka na różne tematy.
Po prostu nie lubię zaangażowania jakie się wkłada w związek, a potem tej nienawiści po wszystkim. Wiesz, że moi rodzice wciąż się do siebie nie odzywają? Zresztą nieważne. Należą ci się przeprosiny, bo znów okazałam się wredną suką. Także przepraszam. - Jak już zacząć mówić to się okazuje, że wszystko da się powiedzieć. Byleby przestać się nadmiernie kontrolować. - Chce dalej przyjaciela. Najlepszego do kłótni. I nie chce załatwić cię tak jak tamta blondyna. To już było okrutne. - Byłam zła na samo jej wspomnienie. Zwodzić tyle czasu Maksa, by na koniec stwierdzić, że to nie to, numerek w barze z Cookiem i zwiać stąd? Już ja bym jej parę miłych słów powiedziała. Zerknęłam na niego. Na moment i znów wbiłam spojrzenie przed siebie. - Jak mnie w ogóle można lubić? - Mój być z siebie dumny. Doprowadził mnie do stanu, gdy poczęłam się uzewnętrzniać. Nigdy tego nie robiłam. O głupotach, problemach innych mogłam gadać non stop, ale moje sprawy to moje sprawy. Szlag, zaraz mu powiem o mojej tajemnicy jeszcze. Wtedy to już ode mnie zwieje.

Słuchałem Any i zbierało mi się na śmiech. Ja pierdolę, znowu się wpakowałem w gównianą sytuację, ale przynajmniej tym razem nie zostałem zmieszany z błotem. I zrozumiałem, że dziewczyny najwyraźniej lubią chujów (czy tam chuje, jeden chuj jak to się odmienia, nie?) i w sensie części anatomicznych ciała faceta i w sensie gatunku części rodu męskiego. A po co mi ktoś kto leci na mnie tylko dlatego, że mam ją za nic i traktuję jak szmatę. Kurwa. Znowu zamieniam się w jebane emo.
-Spoko. - Uśmiechnąłem się i po chwili zaciągnąłem papierosa wykańczając go. - Mogę być przyjacielem od kłótni. - wywaliłem papierosa w śnieżną zaspę i ruszyłem chodnikiem tak spokojnym krokiem, ze aż sam siebie zadziwiłem, a miałem ochotę wziąć ten wielki kontener na śmieci i rozpieprzyć go o ścianę. Jestem zajebistą oazą spokoju na perfekcyjnie spokojnej tafli jeziora. Jestem jak ten pierdolony kocur w oknie kamienicy, który leży tam cały dzień i ma wyjebane na wszystko. Jestem przepełnioną ciszą muszlą po jakimś jebanym krabie na dnie jakiegoś morza czy oceanu. Jestem jak wagon pełen pierdolonych medytujących mnichów buddyjskich! Kurwa. JESTEM NIEPOPRAWNYM DEBILEM! Czyli powszechnie nazywa się mnie romantykiem. Kurwa.
- Odwiozę Cię. - Zaoferowałem się zatrzymując się i zerkając przez ramię na Anę, która nadal stała przy drzwiach.

Normalnie miałam ochotę zazgrzytać zębami. Oczywiście to ja jestem ta zła, okropna i w ogóle, a on to ten święty co całymi dniami się trudzi i nic z tego nie ma. Kurwa. Niech cię szlag trafi, Maksymilianie. Byleby nie na długo i trwale, bo jednak byłoby mi źle bez ciebie. Cholera.
A jednak wciąż tam stałam i się gapiłam na jego powoli oddalającą się sylwetkę jakbym pierwszy raz coś takiego widziałam. Co on w tym momencie odwalał? Jak on mówił w złości te swoje monologi, dowalając mi to było dobrze, tak? A teraz ja nic nie mogłam powiedzieć, bo się zaraz obraził.
- Świetnie - wycedziłam. Miło, że o mnie pomyślał po tym wszystkim co mu zrobiłam. Strasznie miło. Ruszyłam w jego stronę całkiem żwawym krokiem. Zatrzymałam się na wprost Maksa w nieznacznej odległości. Taki moment, gdy się nie myśli nad swymi kolejnymi zamiarami. Sama nigdy bym nie przypuszczała, że zaraz spojrzę mu prosto w oczy, stwierdzę, że jest głupi i zaskoczonego moim zachowaniem pociągnę za koszulkę tak bym go mogła pocałować. Nigdy bym się tego nie spodziewała.