Frlandtoiyer Kain Clock - Harry Styles

Charakter: Popatrzyłeś sobie na niego? Przeuroczy prawda? Kim jest ten chłopczyna, który pomimo swoich dziewiętnastu lat wygląda na dziesięć i na dodatek chyba dawien dawna nie był u fryzjera? Właściwie trochę trudno to stwierdzić, bo dla każdego jest kim innym. Jednak niech nie zwiedzie was ta słodziutka dziecięca twarzyczka. Raczej się nie polubicie. Taki mały popapraniec z niego. Nie liczy się z ryzykiem, kolokwialnie mówiąc, ma wszystko w dupie, myśli tylko o sobie. Chociaż wesoły to chłopczyna. Szczególnie po alkoholu lub po czymś innym, co jest równie fajne. Stroi sobie żarty ze wszystkiego, a z Ciebie zapewne również. Bo czemu nie? Życie jest za krótkie, żeby popadać w melancholie i zamartwiać się nad losem świata? Może jutro zginiesz, a siedzisz sobie w kącie i popłakujesz. HAHAHA. Idiota z Ciebie. Idź znajdź sobie jakąś chętną panienkę. Aż ich za dużo w aktualnych czasach i wyładuj swoje chore napięcie. Jak to się mówi... pomimo DNA niewiele różniącego go od siostry, jest jej kompletnym przeciwieństwem. Raczej nie jest 'dobrym dzieckiem'. Cechuje go dość wysokie IQ, co chętnie wykorzystuje. Ironia, sarkazm? Raczej na porządku dziennym. Aleee... trzeba powiedzieć o nim jeszcze jedną ważną rzecz. Po pierwszym spotkaniu pewnie stwierdzisz, że loczki i uśmieszek idealnie pasują do jego anielskiego charakteru. Pewnie czegoś potrzebuje. Powie jakiś komplement, a Ty się rozpłyniesz jak masełko na toście. Dwulicowy potworek.

Talent: wywołuje choroby. Wszelkiego rodzaju. Od przeziębienia po raka.

Historia: Urodził się w Iverness, w Szkocji. Taka mieścina koło jeziora zamieszkanego przez straszną Nessie. Tak naprawdę to jedynym potworkiem o tym imieniu jakiego można tam odnaleźć jest jego bliźniacza siostrzyczka. To znaczy była, bo teraz zamieszkuje Rezydencję nie? Nie to żeby Luno był jakoś źle nastawiony do rodziny, bo wręcz przeciwnie. Kocha swoją małą siostrunie i starał się zawsze pomóc jej z tymi wszystkimi problemasami. To tam matematyką czy zbytnim roztargnieniem. Rodzice mieli lekkie problemy psychiczne i nazwali go Frlandtoiyer. Wyobrażacie to sobie? Wołać syna na obiad? Język złamie Ci się jakieś trzy razy podczas wypowiadania tego wspaniałego miana. Dlatego po trzech miesiącach śmiechu, że takiego imienia to na pewno nie ma nikt inny na świecie, złamali się. Że drugie imię chłopca raczej też nie kojarzy się zbyt dobrze postanowili ochrzcić go na nowo. Luno. Ot ładne, proste i krótkie. Tylko w papierach pozostało to coś. Uczył się całkiem przeciętnie, chociaż zadziwiał swoja błyskotliwością. Jest leniem. Przez duże L, a więc taki sobie przedstawiciel grupy "leniwy, ale zdolny", chociaż podobno tak się zawsze mówi, żeby pocieszyć rodzica, którego dziatek jest kompletnym tłumokiem. No cóż. Zdał i to nawet ładnie, a potem na studia uciekł do Anglii. Nie do jakiegoś Cambridge czy Oksfordu. Broń go Panie Boże. Jeszcze trzeba by się było uczyć, a takich satanistycznych praktyk to on nie wyznaje. Bawił się ile wlezie, aż przyszła ta no... sesja? Kazali mu pisać jakieś egzaminy. I o dziwo się udało. No oprócz jakiejś filologii angielskiej. Tak się chłopczyna zdenerwował, że skazał profesora na jakoś zbyt szybko rozwijający się trąd. Ups. No i potem po niego przyjechali. I jest tu. Koniec.