Charlize Jäger - Zooey Deschanel

Charakter: Tak naprawdę nie jest czarownicą. Czasem mówi dziwne rzeczy, może zachowywać się dziwnie, ale nikomu źle nie życzy. Często bywa niepoważna, często zabiegana i często nieuważna. Nikomu tym nie szkodzi, a na pewno nie bezpośrednio. Czasem może zaszkodzić sobie, łamiąc rękę, czy coś w tym stylu. Jest raczej pewna siebie, wiecznie bierze się za rzeczy, o których nie ma pojęcia, wierząc, ze jej się powiodą, jak zwykle. Bo zaradne z niej dziewczę i wiele rzeczy jej się udaje niewiadomo czemu. Może z edukacją nie jest najlepiej, ale to przez zabieganie. Po co się uczyć skoro jest tyle rzeczy do zrobienia. Tak było zawsze. Zawsze miała coś ważniejszego niż nauka. I wszyscy powtarzali ‘zdolna, ale leniwa’, co tylko ją denerwowało, bo leniwa? Ona? Nigdy. Nie miała czasu na lenistwo.
Bezpośrednia, asertywna i stanowcza. Kolejne jej wspaniałe zalety. Jest prostą dziewczyną, która nie lubi oszustwa, wiec zawsze stawia sprawę jasno. I jeśli ma krzyczeć to krzyczy, a jeśli ma płakać to płacze. Może czasem płacze na zapas, ale to tylko po to, żeby kogoś zmiękczyć. Najpiękniejsze w tym jest to, że myśli o ludziach i nawet stara się być subtelna w swojej asertywnosci, zeby nikogo za mocno nie urazić.
Lubi sport. Lubi oglądać mecze, krzyczeć do telewizora, pić piwo i chrupać przy tym orzeszki. Mecz to świętość i nikt nie ma prawa jej wtedy przeszkadzać. Ani kibicować przeciwnej drużynie.
Przez pobyt w rezydencji przestała być posłusznym dzieckiem, a stała się nonkonformistką. I teraz już nie chodzi spać kiedy wszystkie światła zgasną. Zwykle zamiast spania, siada przed komputerem i bawi się albo grafiką, albo CS’em, czy tam innymi strzelankami.
Woli przyjaźnic się z facetami niż kobietami, bo dobrze wie, ze kobiety to suki. Boi się zwierząt.

Talent: Ziemia. Może ja dowolnie użyźniać, spulchniać, z jej szczypty zrobić garść, wiaderko, cały kontener, a jak się postara to wywoła trzęsienia, albo chociaż jakieś pęknięcia.

Historia: Urodziła się w niemieckiej wiosce, w ubogiej rodzinie. Na szczęście nie ma tylko niemieckich genów, bo jej matka jest Francuską, przy okazji, urodziła córcię dopiero po czterdziestce. Jej rodzice zawsze byli dość ekscentryczni więc po wiosce krążyło o nich wiele plotek. Na przykład o tym, ze pani Jäger miała już wcześniej dzieci, tylko z braku funduszy, wraz z mężem, topiła je w pobliskim jeziorze. Nie wiadomo czy jest w tym choć trochę prawdy. Ciał nie odnaleziono, więc i oficjalnych zarzutów nigdy nie było. Powstała też inna wersja, że państwo Jäger sprzedawali swoje dzieci na czarnym rynku, bo przecież nigdy nie mieli pacy, a zwykle co zjeść mieli. Charlie urodziła się niedługo po tym kiedy pan Jäger dostał pracę w ubojni. Być może właśnie to ją uratowało i dzięki temu nie została sprzedana. Znaczy, to tylko pomówienia.
Pan Jäger wspaniale kroił schab, dzięki temu dostał nawet pracę dodatkową w sklepie mięsnym, przy ubojni, żeby mógł kroić i układać schaby całe dnie. Niewiarygodne jaką on w tym pasję widział. Kiedy Charlie podrosła, przychodziła do taty i jako dzielna dziesięciolatka, wykładała mięso do lodówek razem z nim. Wiedli urocze życie, aż przed jedenastymi urodzinami Charcie, tatuś postanowił ukraść z ubojni jedną, jedyną świnię, żeby móc zrobić jej super imprezę, gdzie stół byłby zastawiony dobrą kiełbasą i takimi tam. W końcu mamusia Char nie pracowała i żyli tylko z jednej pensji. Dobra kiełbasa nie leżała na ich stole codziennie. Świnię ukradł, impreza się udała, ale później go zwolnili. I wrócili do tego, ze nie mają za co żyć. Pozostawało sprzedawanie jajek i mleka, bo w swoim gospodarstwie mieli siedem kur i jedną krowę. Char nawet lubiła zajmować się zwierzakami. Wstawała wcześnie, żeby wybrać jajka z kurnika, wydoić krowę, a czasem podkraść się do sąsiada po szczaw rosnący przy płocie. A po tym wszystkim jeszcze musiała do szkoły chodzić. Ile ta dziewucha miała w sobie samozaparcia!
Czasy nadal były ciężkie. Jajek i mleka nie starczyło, więc trzeba było sprzedać krowę. A kury zaczęły zdychać. Zostało jedzenie zupy szczawiowej. Była wyśmienita, bo przecież ze szczawiu kradzionego. W końcu przyszła pora na sprzedaż domu i zamieszkanie w kartonie pod mostem. Nie zrobili tego. Żyli bez prądu, bieżącej wody, gazu, ale chociaż dzielnie uprawiali swój własny ogródek, na którym nic rosnąć nie chciało, bo przecież jak pech to pech. I każdy pech musi się kiedyś odwrócić. Charlie zaczęła zajmować się ogródkiem, ziemia przestała być jałowa i wszystko na niej tak pięknie i zdrowo rosło! Przyszła pora na jedzenie pomidorków, szczypiorków, dyń i ziemniaków. Mieli nawet swój stragan przy domu z najlepszą, zdrową żywnością. Życie wróciło do normy, ze straganu zrobił się sklep, a kiedy dostali spadek po dalekiej krewnej mogli nawet kupić traktor. Charlize uwielbiała nim jeździć po polu.
Miała piętnaście lat kiedy jej talent ujawnił się tak porządnie, bo przecież użyźnianie gleby nikt by do talentu nie zaliczył, a jednak to też była jej sprawka. Nieświadomie, bo nieświadomie, ale jednak.
Charlie wracała ze szkoły do domu na skróty, przez pole. Zaczepili ją.. nie, nie żadni gwałciciele, znajomi ze szkoły, bo nawet kolegami ich nazwać nie można było. Dokuczali dziewczynie, biegali wokół niej krzycząc o matce czarownicy, która zjada swoje dzieci. Była bliska płaczu, ale zamiast tego pchnęła jednego z mocą, co poskutkowało tym, ze chłopak nadal stał i jej oddał tym samym. Charlie nie ustała, padła na ziemię jak deska i wszyscy teraz mogli się z niej śmiać. Była zrozpaczona do tego stopnia, ze ziemia się zatrzęsła i zaczęła się osuwać pod stopami jednego ze złych kolegów. Wystraszyli się, okrzyknęli Char czarownicą, jak jej matkę, życzyli smacznego przy pożeraniu dzieci i uciekli. Tydzień później w domu Jägerów pojawili się Starsi. Zaproponowali miejsce w elitarnej szkole dla Char, rzekomo za wyniki w nauce. Co dziwne było, bo ona nigdy nie przykładała się do nauki i jej wyniki jakieś zadowalające nie były. Tak czy inaczej pojechała do Rezydencji i dopiero tutaj okazało się, że ma niesamowity dar. Ogródek jej rodziców nadal przynosi spore plony. Dziewczyna regularnie do nich jeździ, żeby na nowo go użyźnić. A po tym ile jedna, kradziona świnia narobiła problemów jej rodzinie, boi się zwierząt. Przynoszą pecha.