Góry

Po co mieszkać w takiej norze na końcu świata, jeżeli nie ma tu nic fajnego do roboty? Znaczy, będąc mną ma się zawsze coś fajnego do roboty. Ludzie, mi nawet temperówka sprawia czasem przyjemność. Znaczy, nie umiem nią sobie zrobić dobrze, ale starczy, jak małe dziewczynki boją się mnie jak idę z nią po korytarzu i straszę, że się potnę temperówką. One się boją bardziej wizji mnie martwego, niż widoku krwi, co jest zastanawiające, bo przecież nie wychowano mnie na jakiegoś bożyszcza nastolatek. Ja nawet serca nie mam i chuj z tym. Nieważne.
Chodzi głównie o to, że musiałem się wyrwać. Moje niewykryte adhd potrzebowało ruchu. Więc wziąłem swoje piękne cudo, które zwą deską bez kółek, czyli snołbordem, laskę pod boczek (czyli chętną do podziwiania mych ewoluci Ronję) i wyruszyłem na podbój gór. W sumie to nie było tak, że Ronja siedziała pod mym oknem i płakała, że nie chcę nigdzie z nią wychodzić. Nie, nie myślcie sobie o niej źle. Zabrałem ją z łap jakiegoś niedojebanego gościa, który prawie by ją przeleciał na schodach. Dobrym jestem kolegą i dbam czasem o to, żeby moje koleżanki nie zaszły w ciąże (ha ha) z jakimś co nawet nie zna tego na K. Nieważne.
Wziąłem sobie Ronkę pod bioderko i staliśmy teraz na górze. Góra wysoka. I długo będę jechał. Tylko jest mały problem.
- A jak ty zamierzasz się dostać na dół, by mi bić brawo i świecić cyckami? - zapytałem całkiem ciekawy. Hym, to nie zwykle ważny aspekt naszej wyprawy. Bo Ronka oczywiście, jak to kobieta, nie wzięła sprzętu. A ja, jak to mężczyzna, nie powiedziałem jej gdzie ją prowadzę. Hym.

Ale ja jestem koksem. Taki ziąb, wieje jak cholera a ja jestem tylko w sweterku z różowym reniferem i spodniach na deskę. Jak zwykle prezentuję się pro, więc może moja jutrzejsza choroba mnie nie będzie tak wkurzać. Bo ja często mam katar – niby jestem odporniejszy na ziąb, ale w moim przypadku, nawet ta odporność nie jest jakaś bardzo chroniąca. I później mam tylko pretensję do ludzi za to, że na mnie laski nie lecą, bo jak mam katar to wszystkie mówią coś o chorobach i takich innych bzdetach. Jakby nie rozumiały, że ja nie zarażę, a nawet, jeżeli to po wszystkim ich katar mnie nie będzie interesował.
- A sztuczne oddychanie w razie, czego umiesz? Cztery minutki i mój mózg przestanie poprawnie działać– powiedziałem, spoglądając na nią zaraz po tym, jak oparłem deskę o pobliskie drzewo. Oczywiście, żartuję sobie. Phi, nie ma opcji, żeby ta górka mnie zabiła. Zjeżdżałem po niej już nie raz i jakoś nigdy nic mi się nie stało. Pare siniaków, ale to wiadomo. – Ale nie musisz się tak o mnie martwić. Ta górka nie ma dla mnie tajemnic – posłałem jej całusa i poprawiłem dużą futrzaną czapkę na głowie. Podszedłem bliżej. Ale ona jest owłosiona. To ohydne, a chociaż jestem raczej tolerancyjnym gościem, jej sierść na twarzy mnie odrzuca. To znaczy – gdyby teraz się przede mną rozebrała, to miałbym zapewne wyjebane na to, w jakim miejscu, co jej wyrośnie, choć niespodzianki też mogą być czasem zbyt zaskakujące. Ale co mnie nie zabije, to mnie wzmocni. Ja wyratowałem ją z rąk jakiegoś napaleńca i mam nadzieję, że na razie nie jestem na jej czarnej liście.
- Ej ty. Fu – skomentowałem tylko jej rude na policzkach i odsunąłem się. Ale zaraz znów przysunąłem. Gramy w tą grę od samego poznania. Ja gram, a ona jest raczej bierna. Nieważne, dla mnie liczy się to, że ja się dobrze bawię. A o co tu chodzi? Generalnie o to, że lubię się z niej wyśmiewać. A ona jest spoko, więc się nie obraża. I dobrze, nie lubię obrażalskich. – A jak jest bardzo gorrąco, to ubranie z Ciebie samo schodzi? – zapytałem z ciekawości. Bo w takim razie zabrałbym ją nawet do sauny, nawet teraz. Apropo – sauna, to pomieszczenie bóstw. Kiedyś byłem w oddziale tylko kobiecym. Uch, te ich piski zadowolenia, gdy takie ciacho wbiło im się pomiędzy ręczniki.

- Nie słyszałem jeszcze, by trzeba było płacić za pierwszą pomoc - rzuciłem prychając cicho ale z rozbawieniem. - to znaczy, że lubisz jak ci płacą? - dociekałem szczerząc się durnie. Moja słodka mordka podobała się tak dużej ilości ludzi, że za jakiś czas powinno mnie to zacząć przerażać. Jeszcze trochę i będę maskotką całego miasteczka. Chociaż, chyba ktoś tu wspomniał, że ja nie chcę być czyimś ulubieńcem? Akurat jej ulubieńcem mógłbym się stać. Jeżeli jeszcze nim nie jestem. A zresztą, cha z tym. Dziewczyna właśnie momentalnie wyładniała i znów przysunąłem się do niej na tą maleńką odległość, ale nie za blisko, żeby miała przestrzeń na okazanie mi tych kokietkowatych uśmiechów.
- Okej. Jak już wyjedziemy z Dymkiem do Hiszpani, to biorę Cię do walizki. - oświadczyłem, zaraz jednak coś sobie uzmysławiając. Ha ha - Oziębła kobieto. Przez siedemdziesiąt procent pobytu tutaj nigdy nie masz ochoty na figle? To chore - uświadomiłem moją koleżaneczkę. No bo powinna wiedzieć, co z nią nie tak.

No ja jej płacić nie będę. Po pierwsze - nie miałem przyjemności ostatnio skosztować choćby jej ust, a co dopiero przelecieć. Nie płaczę jakoś, bo nie da się ukryć, że mam dobry okres i dużo koleżanek ostatnio poznałem. A po drugie - moje fundusze są nieco ubogie. Jeżeli można tak to opisać. Bo tak naprawę, to (podpis) gdyby ktoś mi powiedział, że jutro koniec świata, mógłbym w końcu wydać resztkę cenciaków na whiskey, a nie trzymać je na bułki, które muszę pochłaniać tonami. Tak już mają Ci, którzy nie umieją gotować. I jeszcze zupki chińskie mnie ratują, o.
Nie wiem, czy ktokolwiek w całym wszechświecie mnie do końca ogarnia, ale szczycę się tym, więc nie denerwuj się Ronka. Chodziło oczywiście o to, że przez siedemdziesiąt procent czasu tu jest zimno i ciemno. Przez dwadzieścia zimno i jasno. A (siedemdziesiąt plus dwadzieścia.. dziewięćdziesiąt. Więc sto odjąć...) przez dziesięć procent było jasno i względnie ciepło. Ale dobrze wybrnęła. Uśmiechnąłem się szeroko na wieść o tym, że lubi się na świeżym powietrzu - nie wszystkie to lubiły. Jak zaproponowałem to królewnie glonów - Venus, to mnie zmroziła takimi słowami, że musiałem się sztachnąć. Więc miło, że Ronka ma podobne do mnie upodobania. Kto wie, może nawet się nią zainteresuję. To taka dorosła i fajniejsza wersja mojej byłej Liny. Zmierzyłem wzrokiem jej chudą sylwetkę odzianą w te szmatki, które miały chronić ją przed zimnem. Tak, to ta część z dwudziestu procent. Skoro ma swoje własne futro, to po co chodzi w ubraniach? Znaczy, nawet dla nie było by to dziwne, ale gdybym to ja miał taką moc, w ogóle bym nie inwestował w ubrania. Po co komu one, skoro zawsze można sobie przyrosnąć włosów? Choć lubię w sumie te moje opadające z tyłka spodnie, których nikt tak jak jak nie umie nosić. Wpiąłem się już w deskę, ale tylko jedną nogą, żeby jeszcze podskoczyć do niej.
- To widzimy się u bliźniaczek. Ubierz się seksownie, hym? - poprosiłem puszczając jej oko. Pewnie, że ubierze się seksownie. W końcu ja będę obok niej siedział i będzie musiała się wpasować. Zapiąłem drugą nogę i pognałem w dół po alko. I oto skąd mam tak dużo alkoholu, choć tak rzadko korzystam z usług komunikacji. Mi tylko potrzebna podwózka na górę, ale jakoś umiem się zawsze z kimś zabrać. A moje akrobacje? Mam nadzieję, że jakiś tam Rajan będzie się odemnie uczył kiedyś, to może osiągnie coś więcej niż swój program na mtv.
/koniec.