Zakątek

Boże. W życiu nie byłem na ślubie, dlatego dzisiaj gadałem o nim jak najęty. Rano gadałem o nim Maksowi, który w końcu raczył odebrać telefon. Tak gadałem, że aż w końcu nie byłem pewien, w którym momencie Maksio się rozłączył bez słowa. Po Maksiu przyszła kolej na Luka. Choć jego to z drugiej strony za bardzo nie chciałem męczyć, cnie. I tak go namęczyłem ciągając na jego wieczorze kawalerskim! Hehehe. Po Luku przyszła kolej na Charlie, która coś się żaliła, że ją nie biorę jako osoby towarzyszącej. Ja do niej, że jak mam brać skoro biorę Jackie. A ona do mnie, że jakbym chciał to bym wziął. W końcu nie wiem czy przyszła czy nie. Ja tam przyszedłem z Jackie. Po Charlie pogadałem trochę Wolfem, który nawet nie ogarniał, że dziś jakaś darmowa impreza z alkoholem jest! No to ja go poinformowałem, w końcu dobrym byłem przyjacielem. Pewnie pogadałbym tez z Yael gdybym nadal nie był na nią obrażony. O, z Yves też gadałem! O ile gadaniem można nazwać poproszenie ją żeby podała do telefonu Dymusia. Hehehe. Jego też namówiłem na bycie na wieczorze kawalerskim, a w zasadzie podkradłem sobie jego pomysły. Hihi. Pewnie o tym wiedział, ale mu tego nie mówcie. A tym bardziej nie mówcie Yves. Nawet nie wiecie czego się z ich kochanych główek dowiedziałem! Ale nie powiem, bo to tajemnica. A ja jednak dobrym przyjacielem byłem. Skoro była mowa o przyjaciołach to rano dręczyłem też Antonia, Leviego i Vladka. Chyba nikt nie ogarnie ile ja muszę się narobić, by ich wszystkich obejść! Praca na cały etap, a tu trzeba było jeszcze zając się rodziną karaluchów i szynszylą! No, rodziną. Bo okazało się, że Karmel wcale nie był taki samotny na jakiego wyglądał. Miał ze sobą Ciastko i Czekoladę. Dobra, może nazywanie karaluchów jedzeniem nie było jakimś odpowiednim zachowaniem, ale każdy wiedział, że w niektórych sprawach zwyczajnie brak mi taktu.
Jak na przykład teraz kiedy namówiłem Jackie, by szykowała ze mną fajerwerki, które miały wypalić niespodziewanie podczas pierwszego tańca. To że udało mi się to utrzymać w sekrecie graniczyło z cudem, ale się udało!
- Podaj mi tamtą taśmę! - rzuciłem do Jackie i wskazałem palcem. Ja i moje zajebiste plany!

Ja tam wiedziałem, że Jackie wcale się nie jarała tym ślubem jak ja i na początku nawet próbowałem ją jakoś zachęcić i przekonać, no ale w końcu się poddałem. Czasem nawet ja zauważam, że niektórych spraw nie trzeba ruszać póki jest dobrze tak jak jest, a przecież Jackie zgodziła się pójść ze mną, a jak się do tego wystroiła! Pochwaliłem ją i te pe, bo byłem dobrym chłopakiem, ale później musiałem już się zająć sprawą fajerwerk. To w końcu sprawa nieciepiąca zwłoki! Nie pytajcie mnie lepiej jak to wszystko tutaj przytaszczyłem, bo ta historia rozjebie wam mózgi. Mogę tylko zdradzić, że wiązała się z królikiem, rowerem i pięcioma euro. Które dostałem ja, nie myślcie, że cokolwiek za to płaciłem. Gdybym miał wydawać kasę na takie rzeczy to bym już był zarżnięty przez jakąś mafię, u której się zadłużyłem. A jak widać jestem cały i zdrowy! Oprócz rozciętej wargi i paru siniaków, które zdobyłem w poniedziałek. Nie powiedziałem Jackie jeszcze jak i chyba nie powiem.
- No ba! Kiedyś pracowałem w wesołym miasteczku, mówiłem ci kiedyś? I tam zajmowałem się głównie strzelnicą, ale jak była jakaś większa impreza to wysyłano mnie też do odpalania. Raz odstałem w premii TAAAAKI zapas fajerwerk i zabrałem je z sobą do takiego domku letniego, który spłoną wiesz? Tuż przed moim przyjazdem do Norwegii - oznajmiłem szczęśliwy. Ale później uświadomiłem sobie, że to jakoś źle zabrzmiało. - Znaczy pożar nie miał nic wspólnego z fajerwerkami. - Ale już nie wspomniałem, że i tak miał związek ze mną.
Wziąłem od Jackie taśmę i owinąłem ją wokół takiej wielkiej paczki, by przyczepić ją do drugiej paczki. A potem przyczepiłem jeszcze dodatkowy lont. Przecież nie miałem zamiaru odpalać wszystko pojedynczo! Wystarczy jedna zapałka i wszystko zrobi BUUUUM!
- Ale to będzie widok! - zapewniłem Jackie spoglądając na nią. O wzięła coś do picia! Hehehe, miałem dziewczynę na medal!

TAJNEJ SKRYTKI? Istnieje jakaś tajna skrytka?! I ja o tym nie wiem? Choć nie powinienem czuć teraz pretensji do Jackie (skoro sam jej nie mówiłem skąd mam siniaki), to jednak ją czułem. Bo miała jakąś Tajną Skrytkę Przed Justinem w dodatku jeszcze nie wiem z czym! Zbadam tą sprawę! Zdecydowanie ją zbadam! Ale nie teraz bo mamy ślub, a ja miałem się zająć fajerwerkami, a coś mi przeczucie mówiło, że nie do końca mi idzie. Choćbym wolał żeby do końca, dlatego też wmawiałem sobie, że idzie mi świetnie i doskonale mi wychodzi. Zawsze sobie to wmawiałem, a że często wychodziło na moje to po co miałem zmieniać swoje zwyczaje?
- Ojtam, spaliłem nie spaliłem, ważne że nikt nie zginął prawda? - machnąłem ręką potrącając jedną z wcześniej wetkniętych w piach fajerwerk. - Kiedyś ci opowiem o tym ze szczegółami. - W zasadzie nie dziwiłem się wcale, że Jackie wszystkiego o mnie nie wie, bo nikt nie wie. Nawet ja sam do końca. Znaczy niby cały czas coś mówię o sobie i sobie i o niczym więcej, ale sami wiecie, że jest co opowiadać, więc tego. Fajerwerki. Postawiłem parę na skale i wetknąłem w nie lont i właśnie wtedy uznałem, że jest wszystko gotowe.
Przyjrzałem się swojemu dziełu, ale póki co nie miałem być z czego dumny. Dumny będę jak one polecą!
- Dobra, Jackie. Teraz to będzie najlepiej dla naszego bezpieczeństwa, znaczy nie żeby coś nam groziło, ale lepiej będzie jak schowamy się za tamtą skałą - zaproponowałem i ciągnąc za sobą sznurek pociągnąłem też i Jackie. Kiedy już się tam znaleźliśmy wyjrzałem jeszcze na chwilę wyciągając z kieszeni lornetkę i patrząc na przyjęcie. No jasne było, że zabrałem ze sobą taki specjalistyczny sprzęt, byłem w końcu profesjonalny! - Dobra! Czas jest po naszej strony. Chcesz Jackie czynić honory? - zapytałem wręczając jej zapaliczkę.
Hehe, zaraz będzie.

- Nie bądź śmieszna, to lornetka nie latarka - rzuciłem trochę zbity z tropu. A może na serio właśnie patrzyłem przez latarkę? W zasadzie przybliżać to to za bardzo nie przybliżało... No ale jak już wziąłem łyka od Jackie wszystko się wydało na miejscu i mogliśmy zaczynać.
W zasadzie eksplozja (w sumie grzechem jest nazywać to eksplozją) nie wyszła wcale taka jak chciałem. Na całe szczęście Jackie mi to wynagradzała i mogliśmy już iść!