Persephone Eunika Korsitrakhos – Penelope Cruz

Charakter: Persefona. Jak można opisać czysty ogień ? Nieokiełznany i pierwotny, nieposkromiony przez człowieka i nie ograniczony żadnymi barierami. Dziewczyna nie słucha się nikogo, interesują ją tylko własne potrzeby – jeśli chce biec przed siebie razem z wiatrem to biegnie, jeśli chce tańczyć nocą na dachu to zabiera pelerynę i już jej nie ma. Mówią o niej czarny ogień, kocur lub czarna tancerka – wszystko przez zamiłowanie do dzikości oraz swawoli. Wbrew pozorom jest bardzo silna, nie jeden mężczyzna miał z nią kłopoty, nie jeden poznał pięć palców odbite na policzku. Zazwyczaj ulega impulsom, nic nie zatrzyma jej przed osiągnięciem celu jaki sobie obrała. Raz jest, a raz jej nie ma w rezydencji, nic nie zniewoli tej dziewczyny. Żadne mury, czy więzy, bo ze wszystkim sobie poradzi. Stosuje przebiegłe sztuczki i knowania, wychodzi cało z każdej sytuacji. Lepiej z nią nie zaczynać. Eunika ma zamiłowanie do tańca, uczyła się podczas wypraw do hiszpańskich klubów i podglądaniu najlepszych. Nieco odmiennym hobby są peleryny, dawno temu utkwił jej w pamięci obrazek z książki, była na nim cudowna dama odzianą w długą, sięgającą kostek pelerynę. Gdy tylko mogła sprawiła sobie taką, teraz można spotkać ją spacerującą w nocy i straszącą dzieci jak jakiś dementor. Noc jest jej i nikt nie ma prawa próbować podważyć to zdanie.
Lubi mówić o sobie w trzeciej osobie, zawsze używa zdrobnienia Sephy – jest to również zarezerwowane dla najbliższych przyjaciół. W ich kręgu jest towarzyska i otwarta, choć jej postać owiana jest nutką tajemnicy. Uważa, że bardzo różni się od Ronji, nienawidzi być do niej porównywana, ale w głębi duszy jest do niej przywiązana. Jak wspomniałam, gdy Eunika czegoś chce, to musi to mieć. Nie ma innej drogi niż poprosić o to uczynnego chłopca.
Doskonale wie czego chce, a jeszcze lepiej czego oni chcą. I nie chodzi tu o pójście do łóżka, wbrew pozorom ma do tego odmienny stosunek niż siostra. Wymowne spojrzenie wielkich oczu połączone z delikatnym zagryzieniem warg potrafi zdziałać cuda – ona odkryła to bardzo szybko. Kokietka. Stosuje swoje sztuki, aby omamić chłopaka, a potem zostawić z drwiącym śmiechem. I tak na okrągło, nigdy nie ma dość. Każdy dzień przynosi coś nowego, każdy dzień jest wyzwaniem. Kobieta ma stałą paletę barw, czerń, brąz, biel i czerwień. Nie uznaje czegoś takiego jak jeansy, w zamian ma w szafie wiele długich spódnic, które łączy z milionem dobrze dobranej biżuterii. Jej sposób traktowania facetów jest bardzo ciekawy, tak naprawdę wszystko zależy od niego. Zabawka czy ktoś wartościowy ? Postaraj się, inaczej trafisz do kategorii, która jest całkowicie poza jej zainteresowaniem. Warto z nią trzymać, chociażby dla rzeczy, które potrafi załatwić. Jej kontakty sięgają najwybitniejszych salonów i najnędzniejszych spelun. Kora zawsze była samodzielna, to już rodzinne, że każda chciała radzić sobie sama. Jej szał nie zna granic, kiedy zrozumie swoją niemoc. Stłuczona szklanka to tylko początek, w grę wchodzą paznokcie i czasem… latające noże. Niebezpieczna to furia, wypełniona hiszpańskimi przekleństwami oraz krzykiem. Pamiętaj, ona nie podda się bez osiągnięcia celu. Jeśli chcesz używaj życia wraz z nią, znikaj z ostatnimi promieniami słońca i pojawiaj się z brzaskiem. Tylko uważaj, abyś nie próbował jej okiełznać, ponieważ ona zostawi cię gdzieś przywiązanego do drzewa. To w jej stylu.
W jednym zdaniu? Sweeter than heaven, Hotter than hell.

Talent: Dziewczyna potrafi tworzyć niezwykle realne, uzależniajace iluzje/ wizje (nie wiem jak to nazwać) o wymarzonym partnerze. Ów partner/ka czasem zyskuje cechy ukochanej osoby, ale zazwyczaj nie jest podobny do nikogo. Taki niedościgniony ideał, którego zniknięcie powoduje silną tęsknotę. W przypadkach, gdy kobieta jest zdenerwowana ideał może przeistoczyć się w najgorszą poczwarę.

Historia: Trudno być odmiennym w wielkiej rodzinie. Udało się to każdemu dziecku rodzinie Korsitrakhos, wszystkie wyróżniają się z pośród gromadzki ateńskich dzieci. Susan i Alexander, urocze ateńskie małżeństwo spłodziło wspaniałą gromadkę potomków. Talent, usposobienie oraz wygląd – te cechy ich wyróżniały. Ale było coś jeszcze, a mianowicie imiona. Rozkochana w kulturze starożytnej Grecji matka nadała imiona dzieciom rodem ze świątyni, jej mąż rodowity ateńczyk chętnie na to przystał. W rok po narodzinach Junony na świat przyszła czarnowłosa dziewczynka i została ochrzczona imionami Persefona Eunika. Była inna. Nigdy nie została ulubienicą matki, choć najchętniej używała boskiego imienia, dumnie wypinała wątłą pierś i patrzyła z góry na inne dzieciaki. Wróćmy jednak do relacji z matką. Młoda uciekała z domu na długie godziny, przepadała na dobre lub wracała, gdy rodzicom zdarło się gardło od krzyku. Pomimo nieposłuszeństwa, zawsze umiała dostać to co chciała, gdyż za dodatkową ilość drobniaków potrafiła być miła i urocza w obejściu. Ze znudzeniem patrzyła na rozrabiających braci i zaklejone plastrami kolana sióstr. Interesowały ją inne kobiety, ze względu na egzotyczną urodę była ulubienicą sąsiadek, czujnie podglądała ich zachowanie i starała się je naśladować. Dobrze, że rodzice obracali się w kręgu prawych ludzi.
W jej życiu musiał nastąpić zwrot, czynnikiem zapalającym było pojawienie się w mieście trupy wędrownej. Niewiele myśląc pojechała z cyganami w świat. Miała wtedy piętnaście lat, rwało ją do wolnego życia, a ateńskie życie przyprawiało o mdłości. To właśnie tak zyskała przydomek ognia, swoją impulsywnością wyróżniała się nawet wśród rodowitych cyganek. Opuściła ich, gdy dobili do Hiszpanii. Jako pełna gracji tancereczka wyruszyła na spotkanie hiszpańskiego świata, parę groszy przy duszy pozwoliło jej zaczepić się w szkole tańca. Myślała, że wyszła na prostą, bowiem sama miała dosyć zewu, który odzywał się w jej duszy i zapraszał do kolejnej wędrówki. Myliła się. Nie wytrzymała nawet roku. Tańczyła właśnie w klubie ze dwudziestolatkiem, który próbował się do niej dobierać. Zestresowana dziewczyna krzyknęła, gdy obok niego ujrzała widmo, które delikatnie muskało twarz mężczyzny. Miało jej oczy i ciągnęło go w głąb sali. Nagle przemieniło się w najbrzydsze stworzenie na ziemi, by po chwili zniknąć. On uciekł, ona została. Przyjechali po nią Starsi i zawieźli do Norwegii, gdzie siedział jej brat i Dyńki. Trochę później przyjechała Ronja. Rodzice również. Widziała się z nimi pierwszy raz od ucieczki, nie obyło się bez płaczu i obiecania o zaniechaniu ucieczek. Obiecała. W jej oczach lśniły zły i coś co wskazywało, że niedługo złamie obietnice.