Iris Cooper - Lindsay Lohan

Charakter:Głuuuupia. Co tu się rozpisywać - dziewczyna niepoukładana, przekonana, że w życiu liczy się tylko zabawa. Nie jest zbyt asertywna i podłapuje bezkrytycznie każdą głupią propozycję. Nie jest w tym ani słodka, ani żałosna. Trudno ocenić. Każdy ma ją za coś innego.
Marzy o mężczyźnie, który by się nią zajął, sprawiał jej prezenciki. Nie lubi chudych chłopców, którzy nie korzystają z solarium, chociaż o tych tu trudno, dlatego zadowala się tym co ma.
Leniwa, strasznie. Potrafi cały dzień malować sobie paznokcie, wieczorem ewentualnie pokusić się o założenie sukienki. No, może przesada. Ona maluje się cały dzień, żeby wieczorem być "zrobionym na bóstwo". Jest przesadnie przewrażliwiona na punkcie swojego ciała i ciągle narzeka, że musi poćwiczyć, czy pobiegać. No, akurat wtedy jej lenistwo nie objawia się poprawnie.
Nie ma zainteresowań.
Chyba, że do zainteresowań włączymy zdobywanie chłopców.

Talent:kontrolowanie żelaza, stali i wszystkiego co z tym związane

Historia: Stany Zjednoczone. Skupisko różnorodności etnicznej. Tu można znaleźć wszystko - czarnych, białych, żółtych czy czerwonych. Można obić się o różnorakie subkultury, spotkać mądrych ludzi... blablabla. Przez siedemnaście lat chodziła szkoły dla normalnych ludzi. W Liceum im. Alberta Einsteina w Kalifornii była przewodniczącą cheerleadrerek, najpopularniejszą dziewczyną w szkole. wszyscy jej zazdrościli tego, że ma wielkie cycki i wielkie rzesze śliniących się do jej zdjęcia kujonów. I choć podobno żyjemy w świecie galopujących mózgów, do wikipedii nie trafiła na razie najbardziej poprawnie określająca ją cecha - najgłupsza osoba na tej połówce kuli ziemskiej, która należy do USA. No niestety.
W dni w którym nauczyciele z zadowoleniem dawali jej papierek, który mógł otworzyć drogę na studia (fryzjerskie, oczywiście), stało się coś dziwnego. Wieczorem, na imprezie kończącej naukę i rozpoczynającej błogie wakacje ni stąd ni zowąd panna Cooper nagle zabłysła. Siłą. Niezadowolona tym, że kapitan drużyny futbolowej nie chciał jej przynieść piwa, walnęła rączką w jego wypucowany samochód. I co? I maska samochodu wygięła się, jakby była z plasteliny. Cooper nic sobie z tego nie zrobiła. Była pijana i jedyne co ją interesowało to to, czy nie złamała paznokcia. Głupia.
A później trafiła tu. I jeszcze przez dwa lata wierzyła, że chłopak, który zaprosił ją do Norwegii, naprawdę da jej kiedyś tą główną rolę, dla której tu przybyła. Choć zaraz po przybyciu jej objaśniono co ma robić i co z nią jest. Ona zrozumiała tylko tyle, że jest wyjątkowa, co zresztą wiedziała zawsze, i że dostanie rolę w filmie.