Pan Zenek

Układamy i/lub dokańczamy zdania z historyjki. ;) Mieszamy i świrujemy.

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować...

Uwielbiam to! xd


Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego...

ale powinno być ograniczenie! na ogół można dopisywać tylko trzy wyrazy, huh
żądam modyfikacji!

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu

DOKAŃCZAMY ZDANIE I ROZPOCZYNAMY KOLEJNE, BEZ DYSKUSJI XD

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli, okazało się, że znajdują się w igloo. Podnieśli się i....

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli, okazało się, że znajdują się w igloo. Podnieśli się i zupełnie nieświadomi niebezpieczeństwa jakie czyhało na nich na zewnątrz postanowili rozejrzeć się co w śniegu piszczy. A to piszczało nic innego jak śnieżne wiewiórki, które...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli, okazało się, że znajdują się w igloo. Podnieśli się i zupełnie nieświadomi niebezpieczeństwa jakie czyhało na nich na zewnątrz postanowili rozejrzeć się co w śniegu piszczy. A to piszczało nic innego jak śnieżne wiewiórki, które miały broń, straszną straszną broń, a my w naszej retrospekcji z dzieciństwa pana Darka i Mietka polecieliśmy, oj polecieliśmy. Wracając do orzeszków w dłoniach wiewiórek...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli, okazało się, że znajdują się w igloo. Podnieśli się i zupełnie nieświadomi niebezpieczeństwa jakie czyhało na nich na zewnątrz postanowili rozejrzeć się co w śniegu piszczy. A to piszczało nic innego jak śnieżne wiewiórki, które miały broń, straszną straszną broń, a my w naszej retrospekcji z dzieciństwa pana Darka i Mietka polecieliśmy, oj polecieliśmy. Wracając do orzeszków w dłoniach wiewiórek, to były czerwone, bo wcale nie były orzeszkami tylko truskawkami, ale co za różnica, kogo to obchodzi, skoro dostajesz wielką truskawką w łeb. Jednak pan Zenek miał czarny pas...

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli, okazało się, że znajdują się w igloo. Podnieśli się i zupełnie nieświadomi niebezpieczeństwa jakie czyhało na nich na zewnątrz postanowili rozejrzeć się co w śniegu piszczy. A to piszczało nic innego jak śnieżne wiewiórki, które miały broń, straszną straszną broń, a my w naszej retrospekcji z dzieciństwa pana Darka i Mietka polecieliśmy, oj polecieliśmy. Wracając do orzeszków w dłoniach wiewiórek, to były czerwone, bo wcale nie były orzeszkami tylko truskawkami, ale co za różnica, kogo to obchodzi, skoro dostajesz wielką truskawką w łeb. Jednak pan Zenek miał czarny pas i nakurwił takie salto, że

Pan Zenek był bardzo miłym człowiekiem, jednak lubił kolekcjonować zdechłe wiewiórki i wraz z nimi, jako aktorami, wystawiać sztuki wielkiego Szekspira, który to podobno miał być kobietą, ale pan Zenek w to nie wierzył. Razu pewnego poszedł do klubu, gdzie miał się obyć wielki pokaz wiewiórkowatego tańca, znanego pod nazwą "Wiewióry w gaciach mam". Oczywiście nie obyło się bez niespodzianek, ponieważ spotkał tam pana Dariusza, który mieszkał w kartonie pod mostem, koło śmietnika przez niektórych, omylnie, zwanego Wisłą. Pan Zenek i pan Dariusz byli odwiecznymi wrogami. Kiedyś pan Darek ukradł karton, po winie panu Zenkowi. Od tego zdarzenia ich ulubionym zajęcie, była zabawa w podchody, pan Zenek podsyłał odchody panu Darkowi, a ten owe odchody odsyłał. Może i zachowywali się jak dzieci, ale można im to wybaczyć, ponieważ oboje mieli trudne dzieciństwo. Wychowywali się w amazońskiej dżungli, ale co dziwne oddzielnie. Spotkali się dopiero, gdy nastała pora deszczowa i wszystko zostało zalane oprócz jednego wzgórza. Właśnie w tamtym miejscu leżał Święty Banan, który był czczony przez małpy. Wtedy zaczęli podszywać się jako bóstwo małp w podwójnej osobie. Nagle przyszło prawdziwe bóstwo i wyrzuciło ich hen hen daleko. Gdy się ocknęli, okazało się, że znajdują się w igloo. Podnieśli się i zupełnie nieświadomi niebezpieczeństwa jakie czyhało na nich na zewnątrz postanowili rozejrzeć się co w śniegu piszczy. A to piszczało nic innego jak śnieżne wiewiórki, które miały broń, straszną straszną broń, a my w naszej retrospekcji z dzieciństwa pana Darka i Mietka polecieliśmy, oj polecieliśmy. Wracając do orzeszków w dłoniach wiewiórek, to były czerwone, bo wcale nie były orzeszkami tylko truskawkami, ale co za różnica, kogo to obchodzi, skoro dostajesz wielką truskawką w łeb. Jednak pan Zenek miał czarny pas i nakurwił takie salto, że wpadł do wymiaru, w którym rządzili...