Salon

Och zaraz że prostak. Powiedziałabym raczej, że mężczyzna mojego życia i to mężczyzna z prawdziwego zdarzenia. Uwielbiałam to, jaki był silny i jak drobna i słabiutka czułam się w jego ramionach. Uwielbiałam gdy mnie nosił, tak jak teraz, na rękach, otuloną, jakbym była jego skarbem. Kochałam wtulać głowę w jego pierś i czuć pulsujące ciepło jego ciała. I ten niesamowity zapach, za który mogłabym duszę sprzedać. Dałam się zanieść gdzie tylko chciał mnie zabrać, mrucząc mu w ramionach i trącając noskiem jego policzek. Oddałam jego słodki pocałunek, czując, że zaczynam już zatracać się w tej bliskości. Tak bardzo pragnęłam jej przez ostatnie dni! Rozdzierana lękiem i bólem marzyłam o tej właśnie chwili. Dlatego zdziwiłam się, gdy Shaque nagle przerwał. Przysunęłam się natychmiast bliżej do niego nie chcąc, by przypadkiem wypuścił mnie z rąk. Och nie! Trzymaj mnie Shaque, nie pozwól mi już nigdy więcej czuć takiego strachu!
-Och Szaki... - odparłam tylko, uśmiechając się do niego z ogromną miłością w oczach. Doceniałam jego troskę, nawet bardzo. Uwielbiałam, gdy się o mnie troszczył. Cóż poradzić, zostało we mnie coś z małej dziewczynki i chyba dla nikogo nie było to tajemnicą. Lubiłam filmy Disney'a, zachwycałam się małymi kotkami, w chmurach widywałam nosorożce, nosiłam kwietne sukienki. I drżałam z rozkoszy, gdy Shaque dbał o mnie w tak czuły sposób. Nagle przypomniałam sobie nasze pierwsze spotkania, rozmowy na kanapach na korytarzu, dziwne, przypadkowe schadzki nocami. Wszystkie te sny, które z zacisza swojego pokoju sączyłam do jego zmęczonej głowy, by choć trochę ulżyć jego zranionemu sercu. Wspomniałam, jak rozpaczliwie pragnęłam by mnie choć dotknął, choć przytulił odrobinę w tamtych odległych czasach, w których wszystko było takie nowe i trudne. A teraz? Byłam tu z nim, w jego mieszkaniu, w jego ramionach i odzyskiwałam spokój ducha. I chyba to skłoniło mnie do podzielenia się lękami z ostatnich tygodni.
-Oh Shaque, tak się bałam... Przeprowadziłeś się tak nagle i tak mało mi mówiłeś z tego, co potrzebowałam usłyszeć... Nie zostawisz mnie prawda? Nie wyprowadzasz się, żeby ode mnie uciec, prawda? Kochasz mnie...prawda? - nagle te moje obawy zabrzmiały tak idiotycznie, gdy leżałam tuż obok niego, wpatrzona w jego oczy, które ewidentnie mówiły, że jestem mu całym światem. No, prawie. Ale i tak poczułam się strasznie głupio i spłonęłam rumieńcem jak burak. Żeby tu ukryć, przytuliłam się mocno do niego.

Onieśmielona, podniosłam wzrok by spojrzeć mu w oczy. Był poważny, tak poważny gdy mówił, że mnie kocha. Wyraźnie nie chciał, żebym znów pomyślała sobie coś niewłaściwego. Z jednej strony chciałam ukryć się przed tym spojrzeniem, z drugiej łaknęłam go. Było takie szczere i dawało mi pewność, której potrzebowałam. Pocałowałam jego place, gdy wziął w dłonie moją dłoń. I uśmiechnęła się leciutko.
-A ty dla mnie. - odparłam patrząc na niego z głęboką miłością. -Dlatego tak się bałam. - dodałam jeszcze, w ramach wyjaśnienia. Chyba byłam mu je winna. Chyba powinnam rozjaśnić mu tajniki mojego głupiego rozumowania choćby po to, żeby w przyszłości mógł łatwiej zapobiegać takim głupstwom i nieporozumieniom. Albo żeby chociaż rozumiał...
-Wyprowadziłeś się tak nagle... pomyślałam, że to jakiś znak może... och nie wiem! - brawo Nell. To żeś mu wyjaśniła. Wstyd z mojej własnej głupoty chyba chciał mnie zeżreć żywcem. Pokręciłam głową, czerwona jak burak.
-To nieważne, już nie będę. Kochaj mnie. - powiedziałam, obejmując go i wtulając się w niego z całej siły, wpijając się palcami w jego ubranie i uczepiając się go jak najmocniej. Westchnęłam, wciągając jego zapach. Był taki ciepły, taki czuły i kochający... Otarłam się lekko o niego policzkiem. A potem sięgnęłam ręką na skraj jego koszulki, by wsunąć pod nią dłoń i pogłaskać jego umięśniony tors. Uwielbiałam dotyk jego ciała. Westchnęłam i od uśmiechnęłam się. Podniosłam głowę, by spojrzeć mu w oczy, tym razem z już nieco figlarnym uśmiechem.
-Czyżbyś ćwiczył więcej? - zapytałam, delikatnie podszczypując jego mięśnie, które wydały mi się większe i twardsze niż ostatnimi czasy.

Uniosłam brew zaskoczona tą odpowiedzią. Mogłabym przysiąc, że jego mięśnie były większe. Zdecydowałam się to jeszcze przetestować, głaszcząc dłonią jego tors i ramiona pod koszulką. Nieco mi przeszkadzała ale nie tak znowu bardzo, żeby przestać albo od razu się jej pozbywać.
-Niemożliwee, masz takie mięśnie! - powiedziałam zachwycona, znów lekko go podszczypując. A potem zostałam miękko przewrócona na plecy i bardzo mi się to spodobało. Mój figlarny uśmiech pogłębił się, gdy dłoń Szaka zawędrowała na moje plecy. Wygięłam się w łuk by ułatwić mu rozpięcie sukienki i tym samym oparłam się o niego i otarłam biodrami. Przypadkową konsekwencją tego ruchu był gorący dreszcz który nagle poczułam, będąc tak blisko niego. Z zapałem oddawałam ciepły pocałunek i westchnęłam, gdy jego usta zsunęły się na moją szyję. Byłam niezwykle wrażliwa na pocałunki w tej strefie, a on świetnie o tym wiedział! Nie mogłam leżeć spokojnie, gdy całował moje obojczyki i ramiona. Wiłam się pod nim, drgając z przyjemności za każdym razem, gdy pocałował jakieś wyjątkowo wrażliwe miejsce. W końcu, nie mogąc już znieść rozkosznego łaskotania jego ust, uniosłam lekko głowę i złapałam go ząbkami za ucho, delikatnie przyciągając do siebie. Objęłam dłońmi jego głowę i ucałowałam go w czoło. Potem złapałam skraj jego koszulki, by ściągnąć mu ją przez głowę i zachłysnąć się niesamowitym widokiem jego torsu. Oparłam słonie na jego piersi, przyglądając mu się z zadowoleniem.
-Naprawdę ci nie wierzę. Spójrz tylko na siebie. Masz mięśnie jak grecki posąg. - powiedziałam z przekonaniem, przesuwając po nich palcami. Znów się uniosłam, tym razem by zacząć całować jego pierś i sycić się smakiem jego skóry. Pachniał i smakował wspaniale, właśnie taki jak teraz, zwykły, może trochę zmęczony po całym dniu, mój, najdroższy, najgorętszy Shaque. Pocałowałam jego ciemny sutek, a potem lekko ugryzłam go obok.

Zachichotałam mimowolnie gdy zadzwonił jego telefon. A właściwie nie, to już nie był chichot, to było raczej wybuchnięcie śmiechem. Nam zawsze coś burzyło atmosferę! A to ktoś zapukał do pokoju, a to potrąciliśmy wazon z kwiatkami i trzeba było ratować zalany komputer, a to mój stanik przy rozpinaniu się podarł, a to mój telefon, a to jego... Zawsze, zawsze coś, jakby nam świat nie chciał dać pokochać się w spokoju. Westchnęłam tylko i pokręciłam głową, patrząc jak odpisuje. Zachichotałam, myśląc o tym, że pewnie następnym razem, gdy będziemy zabierać się za czułości, przyjdzie listonosz albo inny kurier. Och, wcale by mnie to nie zdziwiło. Nie zaskoczyłoby mnie nawet, gdyby kiedyś Yves wparowała nam w połowie. Aczkolwiek wtedy to już pewnie atmosfery nie dałoby się łatwo odbudować...
Teraz jednak nie mieliśmy z tym problemów. Chichotałam jeszcze, gdy Shaque wrócił do łóżka, jednak jego łapczywy pocałunek szybko zamknął mi usta. Mogłam już tylko cieszyć się w środku, bo wargi i język miałam zajęte pieszczotami. Podobało mi się, jak jego ręce pewnie i stanowczo wędrowały po moim ciele i jak pozbawiały mnie ubrania. Prawdę powiedziawszy, uwielbiałam czuć się delikatna i zdana na jego łaskę. Było w tym coś niesamowicie podniecającego, a już zwłaszcza w poczuciu, że mimo iż mógłby ze mną zrobić wszystko, nie pomyśli nawet o zrobieniu czegoś, czego bym sobie nie życzyła. Był o tyle ode mnie potężniejszy, tak silny, a zarazem niesamowicie czuły w każdym geście. Mogłam mu ufać i kochałam to robić. Wzdychałam za każdym razem, gdy muskał palcami wrażliwe punkty na moim ciele, jak na przykład te zabawne dwa centymetry kwadratowe mojego uda, gdzie miałam niesamowite łaskotki. Wystarczyło mnie tam dotknąć, żebym zaczęła wić się i chichotać. Shaque umiał to jednak zrobić w taki sposób, który wywoływał u mnie nie śmiech, lecz zduszony jęk, ni to przyjemności ni to tego zabawnego odczucia pomiędzy bólem a łaskotaniem.
Westchnęłam głośno, gdy poczułam jak otarł się o moje odsłonięte sutki, przytulając się do mnie. Zadrżałam i objęłam go mocno udami. Wpiłam się w jego plecy dłońmi, przyciskając go do siebie i ciesząc się tym, jak rozgrzane było jego ciało. Zaczynało być mi ciężko, bo zmusiłam go, by położył się na mnie, ale to był przyjemny ciężar. By skłonić go do uniesienia się na rękach, wygięłam biodra i otarłam się o niego, z satysfakcją obserwując reakcję na jego twarzy. Patrząc mu w oczy i uśmiechając się figlarnie, rozpięłam pasek u jego spodni, guzik, suwak rozporka... i cofnęłam ręce, wracając nimi na jego tors. Opuszkami palców zaczęłam pieścić jego sutki wiedząc, jaką sprawia mu to przyjemność. Mi zaś sprawiało ją obserwowanie wyrazu przyjemności na jego twarzy. A także jego dłonie gładzące moje uda i palce, coraz intensywniej pieszczące najdelikatniejsze części mojego ciała. Jęknęłam, gdy drocząc się ze mną zaczął lekko uciskać to miejsce przez materiał majtek. Bogowie, jak bardzo pragnęłam w tej chwili, by natychmiast je ze mnie zdjął i by ukoił to gorące pragnienie, które rozpalało moje ciało! Zajęczałam ponownie, wgryzając się lekko w jego ramię, jednocześnie poruszając biodrami, by mocniej otrzeć się o jego place. Co prawda wiedziałam, że to wcale nie one mogą dać mi prawdziwą rozkosz, jednak teraz przestawałam już myśleć jasno. Zatapiałam się w cieple naszych ciał i w ogarniającej mnie przyjemności.

A potem uprawiali SEKS.
ekhem.

Nie pamiętałam nawet, kiedy zasnęłam w jego ramionach. Tak jednak musiało być, skoro właśnie otwierałam oczy, czując przyjemne ciepło jego piersi pod policzkiem i słysząc jego miarowy oddech. Uniosłam wolno głowę, by spojrzeć na drzemiącego słodko Shaque'a i uśmiechnęłam się z czułością. Wyglądał tak niewinnie i tak spokojnie, gdy spał. Zwłaszcza teraz. Wszelkie oznaki smutków i problemów znikały z jego przystojnej twarzy. Ciekawa o czym śni, zajrzałam mu do głowy.
Znalazłam się w pięknym świecie rozległych łąk, widniejących w oddali gór i galopujących koni. Och, czy ten sen to była moja sprawka? Czyżbym nieświadomie sączyła mu go do głowy, śpiąc tuż obok? To było możliwe, ba, nawet prawdopodobne! Sny Szaka zazwyczaj były realistyczne, zaczepione mocno w rzeczywistości i dotyczące znanych mu osób. Ten wyraźnie nosił ślady mojej przypadkowej ingerencji. Jakże mi się jednak spodobał!
Przede mną, na kasztanowatym koniu siedział Shaque - Indianin z prawdziwego zdarzenia. Na głowie miał wielki pióropusz wodza, tak kolorowy i bogaty, że aż prawie śmieszny. Ale tylko prawie! W ręku dzierżył wojenny toporek, a do pasa miał przymocowaną jeszcze pałkę. Jego strój również był indiański, beżowy, z frędzelkami tu i ówdzie. Uśmiechnęłam się do niego, a on do mnie.
-Dokąd jedziesz, o wodzu? - zapytałam, ubierając na moje śniące mu się "ja" indiańską sukienkę, podobną do tej, jaką nosiła Pocahontas. Nie zapomniałam również o piórku we włosach i naszyjniku z kłów i błyskotek na szyi. Byłam ciekawa co mi odpowie, bo przecież nad jego reakcjami na sen nie panowałam.

Już miałam podejść do niego, uradowana wizją wspólnej, konnej przejażdżki kiedy sen nagle urwał się, a ja zostałam brutalnie wyrzucona z jego głowy. Dosłownie wbiło mnie z powrotem w ciało i to wcale nie było przyjemne uczucie. Skrzywiłam się, bo to wręcz zabolało.
-Rany, co się stało? - zapytałam zdziwiona i zaniepokojona, spoglądając na Shaque'a. Uśmiechnęłam się jednak lekko, gdy zupełnie nagi wstał z łóżka i podszedł do stolika po paczkę papierosów. Nie miałam jakichś specjalnych obiekcji przed paleniem, w końcu samej mi się to zdarzało. A dodatkowo nie mogłam się ze sobą kłócić w pewnej kwestii: Shaque z papierosem wyglądał niesamowicie męsko. Jak mój własny, prywatny macho.
Usiadłam na łóżku-kanapie, opierając się plecami o oparcie.
-Shaque, co się stało? - zapytałam, gdy wrócił do łóżka, przynosząc popielniczkę i stawiając ją na szafeczce, by była na wyciągnięcie ręki. Sama nie miałam specjalnej ochoty palić. Może później. Na razie martwiłam się tym, co zaszło.