Parkiet

Od razu wiedziała, gdzie chce iść, gdy tylko przekroczyła próg pomieszczenia i dojrzała to cudo. Cudo nad cudeńka. Piękny, świecący się parkiet! Koniecznie musiała tam iść. Już. Zaraz. Właśnie teraz. Jak śmiała zapomnieć od ostatniego razu, że to tu mają? Wydawało jej się, że to było gdzieś w Tromso, nie tutaj. A jednak tu.
- Patrz - rzuciła do Marczella, mocniej ściskając jego dłoń i jednocześnie drugą ręką, paluszkiem wskazującym, bardzo nieładnie, pokazywała o co jej chodzi. Ale idzie jej wybaczyć brak manier, skoro była przy tym wesoła niczym małe dziecko w sklepie z zabawkami. No i długo tak nie stała i nie wskazywała parkietu, a niemal od razu tam ruszyła, puszczając dłoń chłopaka. Chyba parkiet był zbyt unikalny by wielu osobom się spodobał. Może jeszcze mało kto był na tyle wypity, ale parę par już tańczyło do jakieś dziwnej muzyki, całkiem nie pasującej do takiego parkietu, przynajmniej wedle Berty. - Jak tu ślicznie - zachwyciła się, przystając już na parkiecie. Uniosła głowę w górę i okręciła się, uśmiechając leciutko. Czuła jak Marcello podszedł do niej. - To będzie cudowny bal - stwierdziła całkiem poważnie z równie poważną minką, ściskając kraniec swojej sukienki. Kreacja czekała na podobną okazje i wreszcie się okazja pojawiła i teraz mogła pokazywać ciałko właścicielki.

Odcinała od reszty eleganckich kreacji? Upsik. Wedle Pinky to była jej najbardziej elegancka sukienka. Przegrywała nawet mała czarna, bo taka też posiadała. No może z małymi przeróbkami, ale wciąż się zaliczała do małych czarnych. Ale gdzie miała iść w takiej skoro szła na bal z Marczelem. No musiała do niego pasować, więc musiała ubrać coś ładnego, a i tak go nie przyćmiewała.
- Śmiesznie? - Zmarszczyła nosek, patrząc w dół. I zrozumiała. Chodziło o efekt świetlny! Co za ulga! Już się obawiała, że w ogóle chodzi o to, że śmiesznie wyglądała i zaraz ją zostawi dla jakieś nieśmiesznie wyglądającej dziewczyny w małej czarnej, ale na szczęście nie zrobił tak. Normalnie Pinky miałaby zepsuty cały taki śliczny bal. Potworność.
- Każdy woli się schlać w piwnicach - odparła, wzruszając ramionami. Całkiem często wzruszała ramionami. Czuła, że wtedy wychodzi na inteligentniejszą czy coś. Zresztą ona by chyba nie umiała ustać w spokoju parę chwil, a nawet takie wzruszenie ramionkami to już jest ruch. Uśmiechnęła się. Z jego akcentem niektóre słowa brzmiały tak śmiesznie. - Zatańczmy. - Skoro już stali na białym parkiecie to mogli z niego zrobić użytek. Pinky aż się rwała do tego. Ciekawe czy już był w piwnicach? Ona go tam jeszcze nie zaprowadziła, a chyba powinnam. Pewnie inna dziewczyna już to zrobiła przed nią. Chciała się pytać o to, ale jakoś tak nagle brakło jej odwagi.

Też pozdrawiam Poksa jak to czyta i stanowczo jestem za trzecią.
Biel. Kwiaty. Tak pięknie. Zagubiła się w tym wszystkim. Poczuła się taka mała i niepotrzebna. Taka brzydka w obliczu wszystkich tych piękności. Zwłaszcza z kimś takim u boku. Może dlatego domagała się by słyszeć coś innego niż śmieszne z jego ust? Trudno pojąć co w jej głowie siedzi. Powinna być wesoła, tyle piękna wokół, a jednak co chwila to gubiła. I odnajdywała. Dawno nie miała takiego mętliku w głowie. To przez Briana i jego problemy. Jak mogła cieszyć się tym co teraz miała skoro jej przyjaciel nie był szczęśliwy? Ale wystarczył większy błysk piękna wokół, jego uśmiech i zapominała o tym. To wolała.
- Można bać się słońca? To głupie. - Jednak tym sobie długo główki nie zawracała, bo przecież to było głupie i każdy o tym wiedział. Można się było chować przed gorącem, ale słoneczko kochać trzeba było. - A to wszędzie picie nie jest zabronione? - Pinky była w szoku. Istniały miejsca, gdzie legalnie można było pić na zewnątrz w publicznym miejscu? Naprawdę takie miejsca istniały i nikt jej wcześniej o nich nie powiedział? Dopiero teraz, żyjąc już prawie ćwierć wieku na tym świecie ona się o czymś takim dowiaduje? Nawet szok nie przeszkodził jej roześmiać się z niepoprawnej angielszczyzny Marcella. - Nie, skądże. Znaczy Smoczycy się nie chwal, że pijesz, ale reszta opiekunów, a już w szczególności dyrektorka jest spoko. Musiałbyś zrobić coś poważniejszego by dostać karę. Ale nie żebyś zaraz miał do kogoś lecieć i mówić co robisz! - Musiała to dodać, bo przecież nie chciała mu zrobić problemów, a wcześniej się nie do końca poprawnie wyraziła. On był tu nowy, jeszcze by to uznał za zasadę i byłoby kiepsko. - Nie słyszałam nic o receptach. - Zmarszczyła brwi, niezadowolona, że oto wychodzi na głupiutką jak zwykle, a przecież miała być jego przewodniczą w Norwegii.
Uśmiechnęła się przepraszająco, a potem nawet dygnęła przed zgodzeniem się na taniec. I sobie tańczyli. Białe światełko ich od dołu oświetlało. Jej różowe włoski na jaśniejsze wyglądały. Cała była taka jasna, a już w porównaniu do jego zwykłej karnacji. Śmiesznie musieli razem wyglądać.