Ethan Walsh - Aaron Johnson

Charakter: Ethan nie jest grzecznym chłopcem. Ze swoimi loczkami i półuśmiechem zawieszonym nonszalancko w ustach, sprawia zupełnie odmienne wrażenie. Lubi żartować, często przy okazji sprawiając innym przykrość.
Jest całkiem bystry, co jednak umiejętnie ukrywał pod maską małego rozrabiaki. Kiedy uczęczał do licemu, należał do estońskiego gangu. Zajmował się tam jedynie staniem na czatach, ale pośród swoich rówieśników był uważany za niebezpiecznego, przez co go szanowali. Dzwiną miały piramidę wartości dzieciaki z miasta. Jednak dla Ethana – bardzo pożądaną.
Jest uzależniony od wielu rzeczy. One właśnie sprawiają, że nie ma w nim nic wyjątkowego. Jest w każdym razie chyba najbardziej uzależniony od bycia uzależnionym. Po pierwsze, jest uzależniony od papierosów. Jego wielką słabością jest ten dziesięciocentymetrowy zwitek papieru, pochłania ich całą paczkę każdego dnia.
Po drugie jest uzależniony od książek – mimo swoich barbarzyńskich sposobów spędzania czasu wolnego, na książkę, dobrą czy złą, zawsze ma czas.
Po trzecie, ale nie najmniej ważne, jest uzależniony od kłamstwa. Nie ma osoby, która umiałaby powiedzieć, że zna prawdziwego Ethana. Nawet on sam chyba nie wie, kim jest.
Nie ma dla niego rzeczy ważnych. Jest właściwie obojętny, choć lubi kiedy jest spokojny. A spokój jego duszy zapewnia czytanie i palenie. Więc jego uzależenia.

Talent: Zamienia się w to co dotyka

Historia: Ethan urodził się dwadzieścia trzy lata temu w dużym mieście w Estonii. Do siedemnastego roku życia jego życie nie różniło się właściwie niczym od życia innych dzieci. Pomijając fakt jego wybitnie kontrowersyjnych sposobów buntowania się, był jak każdy nastolatek. Zaliczył szkołę, nie poszedł na studia.
Nie poszedł, bo miał ciekawsze zajęcie. W swoje osiemnaste urodziny po raz pierwszy poczuł moc. Jego dłonie zamieniły się w gumowe rękawice. Mógł je rozciągać, mógł na nich stać, nie psuły się. Przez kilka dni rozważał przejście się do medyka, ale wkrótce ponownie mógł wychodzić na dwór. Raz gonili go jacyś dziwi ludzie, ale uciekł im po tym, jak stopy zamieniły się w koła. Jednak jakiś czas później ci sami ludzi złożyli mu dziwną propozycję. Do tego czasu zdążył oswoić się ze swoją nietuzinkową umiejętnością, więc odprawił ich, mając Starszych za frajerów.
Ethan stwierdził, że dostał dar, który należy wkorzystać. I rzeczywiście, wykorzystał tak jak umiał. W krótkim okresie uczestniczył w kilkunastu rabunkach, walczył na pieniądze, niszczył dzieła sztuki, opierał się interwencjom policji. Oczywiście, nie było możliwości, by uchodziło mu to płazem przez cały czas. Złapali go gdzieś w Azjatyckim kraju, osadzili w tak strzeżonym miejscu, że nie było możliwości ucieczki. Wydano mu wyrok kilkudziesięciu lat. Koniec.
No, nie całkiem. Pewnego upalnego i wilgotnego dnia, Ethan miał wizytę. Odwiedziło go trzech mężczyzn, jednego z nich kojarzył, jako tego, który kilka lat temu już się z nim widział. Dali mu ultimatum, na które z początku nie chciał się zgodzić. Jednak po krótszym przemyśleniu, zgodził się. Dwa dni później wyszedł. Przygaszony, tym, że jego duma została przytemperowana. Trafił ponownie w zimne rodzinne rejony – do Norwegii, do jakiegoś miasta frajerów. Do Rezydencji.


grupa: zmiennokształtni

poziom: jest średni