Jeszcze niżej?

/start, w zasadzie/


Ciemno, zimno, już naprawdę prawie zupełnie cicho. Tak. To głębokie, zapuszczone i zapomniane podziemia, których boją się małe dziewczynki. I niektóre większe. Ba, podobno są nawet chłopcy, bo przecież nie faceci, którzy wzdrygają się na myśl o zapuszczeniu w te rejony. Ja mam na nich takie jedno określenie. Cipięta. I na tym koniec rozważań o nich.
Komuś, kto w każdej chwili ma w sobie moc niezłej atomówki takie miejsca niestraszne, naprawdę. Bo co, pająk spadnie mi na głowę? Szczur ugryzie w kostkę? Że ciemno, że się potknę? Dajcie spokój. Na to wszystko miałam moc. Więc czego się bać? Dobra, może trochę dziewczynki z Ringu. Ale i ona by zmiękła, jakby dostała z granata. Na pewno...
Z kieszeni koszuli wyciągnęłam paczkę Black Devilsów, po czym palcem odpaliłam papierosa, traktując to jako wstęp do rozgrzewki.
Tak, miałam zamiar bawić się swoją mocą w podziemiach rezydencji. Owszem, mocą mogącą wysadzić całe to miejsce, bo ostatnio dużo czasu spędziłam macając żarówki, piekarniki i gniazdka. Pouch mi pozwoliła. Zdziwieni?
Ha ha, stara sucz chciała być przebiegła i wysłała mnie tu z obstawą - Maximem. Szczerze? Zaraz po wyjściu z gabinetu i przebyciu wspomaganym sprintem korytarza, złożyłam się ze śmiechu na schodach. Żeby jego dawać za opiekuna mnie, trzeba być naprawdę skończoną idiotką. Ale że taka jest Pouch wszyscy przecież wiedzieliśmy.
Tak czy inaczej Maxiś nie miał wyboru i wraz ze mną znalazł się w mrocznych podziemiach, gotów oglądać mój spektakl. A ja dziś naprawdę grzecznie miałam zamiar tylko pobawić się światełkami. Chyba.
Obcisłe jeansy, podnoszący cycki stanik, duży dekolt bluzki na ramiączkach, seksowna jak diabli koszula, rude włosy ułożone w niesforne fale. Bardzo dobrze, Maxim miał patrzeć. I również na to, jak wydmuchuję dym w nikłym świetle.

Srebrzysty, ciepły dym, który ledwie chwilę temu wydostał się spomiędzy moich czerwonych warg owiał teraz policzki całkiem znacznie ode mnie starszego Maxima. Patrzyłam na niego z góry, stojąc, podczas gdy on siedział na schodach. Postawiłam nogę na schodku, by jej kształt jeszcze silniej oddziaływał na kolegę Jack'a. Wzięłam butelkę z jego rąk uśmiechając się figlarnie i zuchwale, po czym upiłam dwa łyki, pilnując by jedna, niby przypadkowa kropelka została na moich ustach? Dlaczego? By widzieć ogień w oczach mężczyzny i przechodzący jego ciało dreszcz po tym, jak się oblizałam.
Oddałam mu Danielsa, uśmiechając się z satysfakcją i mrugając błękitnym oczkiem. Przeczesałam palcami rude fale i odwróciłam się, również w mogący powstanie, może nawet narodowe, sposób. Uniosłam ręce, obróciłam wewnętrzną stroną dłoni ku górze i w sposób celowo powolny i kontrolowany zaczęłam generować energię.
-Nie boisz się, że wysadzę nas w powietrze? - zapytałam niby od niechcenia, gdy nad moimi dłońmi pojawiły się niesamowicie gorące kule przelewającej się niczym magma, a może raczej plazma, energii. Co to było tak dokładnie - tego nikt nie wiedział. Dość ciężko było to zbadać, jako że niszczyło wszystko poza moim ciałem. Na pewno jednak było skrajnie mordercze. Oraz prawdopodobnie radioaktywne, rakotwórcze i tuczące. Jak wszystko co dobre na tym świecie.
Ale mówiłam, że zabawa będzie polegała na światełkach. Toteż żeby może jeszcze nie niszczyć tej największej w świecie imprezowni, jaką była Rezydencja, przemieniłam kule w mniejsze i prawie niegroźne kuleczki. Ot posiadające energię niewiele większą, od iskierki, lecz świecące intensywnie w mroku. Gdy zaś rzuciłam je przed siebie, potoczyły się po usłanej brudem i gruzem podłodze, nie tracąc swego blasku. Fajnie, co? Chwilę trwało, nim się wyładowały. A gdy zechciałam.... Wróciły do mnie niczym przyciągane magnesem.
Aż zasyczałam z satysfakcji, gdy z powrotem wchłonęły się w moje dłonie. Do przed chwilą nawet nie wiedziałam, że potrafię to zrobić. Odkryłam taką możliwość przypadkiem, a teraz upewniłam się, że to możliwe. A to zmieniało wiele. I wiele oznaczało. Ach!
Z pełnym dumy uśmiechem obróciłam się znów ku Maximowi, nachyliłam nad nim i wyjęłam mu spomiędzy palców papierosa, by zaciągnąć się nim jako należytą nagrodą.

Paliłam papierosa nie odrywając od niego spojrzenia. Buch za buchem, wciągałam dym i pozwalałam by opuszczał moje usta. Poruszałam jedynie ręką przykładając papierosa do warg lub zabierając go od nich. A moje ogniste wydechy co chwilę owiewały policzki, włosy, tors Maxima. Wciąż się nachylałam, patrząc mu w oczy i utrzymując to spojrzenie, zmuszając go by nie mógł choćby zerknąć nigdzie indziej. Nawet na mój kusząco się prezentujący biust.
W końcu skończył się tytoń, ja zaś cofnęłam rękę, spopielając w palcach niedopałek. Jedynie popiół wolno opadł na ziemię. W tym samym czasie przysunęłam się jeszcze bliżej do Maxima by zbliżyły się nasze twarze. Robiłam to jednak wolno, smakując każdy z naszych oddechów, każde poruszenie piersi i uderzenie serca, które było prawie namacalnie słychać w otaczającej nas ciszy.
Gdy zaś nasze usta były już naprawdę blisko i dostrzegłam z jego strony ten ruch oznaczający nieuchronny pocałunek, wysunęłam język i musnęłam nim jego wargi po czym natychmiast odsunęłam się z kuszącym, szelmowskim uśmiechem.
Lubiłam Maxima od dawna. Lubiłam patrzeć na niego, gdy rozkręcał imprezy. Lubiłam brać pyszne drinki z jego silnych dłoni. Lubiłam czuć jego zapach w tańcu, gdy nagle pojawiał się niedaleko. Lubiłam nawet ogień złości, który pojawiał się we mnie za każdym razem, gdy widziałam go z kolejną, nic nie wartą dziewczynką. Byłam zwyczajnie zazdrosna.
Dlatego teraz, gdy miałam go tylko dla siebie i na wyciągnięcie ręki... Nie zamierzałam tak od razu skonsumować mej małej przyjemności. Pozwalałam sobie zachwycać się każdym detalem jego osoby. I poprzez swoje zachowanie obdarzać go zamaskowanym uwielbieniem.
Smukłymi palcami potargałam mu włosy na głowie, nachyliłam się i pocałowałam go króciutko w usta. To był nawet bardziej całus, niż pocałunek, lecz na pewno był gorący.
-Chcesz zobaczyć prawdziwą czarownicę? - zapytałam, kładąc szczególny nacisk na słowo "prawdziwą". Uśmiechnęłam się wyzywająco wiedząc dobrze, że nie oprze się takiej propozycji. Maxim. Piękny, zachwycający Maxim, który tak często mnie onieśmielał. I zawsze znał się ze mną, zawsze się lubiliśmy. Tylko jakieś puste dziwki ciągał do łóżka nie wiadomo po co. Biedny, jeszcze nie zaznał prawdziwego ognia. Może nadszedł czas, by to zmienić?

I chwile pózniej dostalam wreszcie to, czego chcialam. Pieprzylismy sie na schodach, wciemnym, chlodnym pomieszczeniu rozgrzewanym tylko ogniem naszych cial. Czulam jego silne, boskie dlonie dotykajace mnie wszedzie, czulam wargi na swoich wargach i jego twarda meskosc w sobie. Tak! Wlosy podrygiwaly mi, rozwiane wiatrem ktorego tu nie bylo, oczyz zachodzily rozkoszna mgla. Nie sililismy sie nawet na pelne pozbawienie ubran. Kazde dobieralo sie po prostu do tej czesci ciala drugiego, na ktora mialo aktualnie ochote. Gryzlam jego szyje i obojczyki, zaciskalam uda na jego biodrach gdy przypieral mnie do sciany. Scisnelam jego jedrny posladek i wyszczerzylam biale zabki w bezczelnym usmiechu zadowolenia. Nie jeczalam jednak, nie okazywalam przesadnie, ze mi dobrze. Oh, bylo niezle ale wiedzialam ze stac go na wiecej. I to wieceja a nawet wszystkto chcialam dostac.
-No, pokaz na co Cie stac. - zamruczalam mu do ucha prowokujaco. Jeszcze, chcialam jeszcze!

Starał się. Czułam to coraz lepiej. Odchyliłam głowę do tyłu i zajęczałam. W końcu, przeciągając ten dźwięk odrobinę zbyt długo, odrobinę zbyt szczerze, by dalej maskować jak mi przyjemnie. Dlatego zacisnęłam zęby na skórze jego szyi, zostawiając czerwony ślad. A potem następny obok, jeszcze czerwieńszy. Żeby nie zapomniał, jak smakuje piekło.
A gdy miałam już dość, wtuliłam się policzkiem w ciepły zapach jego ciała i wsłuchałam się w koniec tej zabawy.
Nie mogąc się oprzeć, ostatni raz zanurzyłam się w rozkoszy jego warg. A potem, po niemym, lecz ozdobionym lekkim uśmiechem, doprowadzeniu się do stanu bóstwa, odeszłam, zabierając ze sobą gorąco i światło ognia.

/the end, czekam na powtórkę tych dwojga <3/